براى هر يك از زنان و و دختران خود از جمله حضرت فاطمه زهرا عليها السلام قرار دادند و آن پانصد درهم نقره سكه‌دار است هر درهم يك دهم دينار ارزش داشته و به عبارت ديگر هر دينار ده درهم بوده است؛ پس چون در آن زمان مهرالسّنّه «500 درهم» بوده معادل «50 دينار» يا «50 مثقال شرعى طلا» مى‌باشد.

1781- اگر زن مهر خود را با شوهر صلح كند كه شوهر زن ديگر نگيرد، واجب است كه زن مهر را نگيرد و شوهر هم با زن ديگر ازدواج نكند.

1782- هر چيزى كه مسلمان مالك آن مى‌شود مهر قرار دادنش صحيح است.

1783- اگر مهريه زن اسكناس قرار داده شود و بر اثر گذشت زمان يا عوامل ديگر قيمت آن تنزل پيدا كند، بنابر احتياط بايد با مصالحه رضايت زن فراهم شود. ولى اگر چيزهايى نظير زمين، خانه، طلا يا نقره به عنوان مهر قرار داده شود زن همان مقدار را طلبكار مى‌شود؛ هرچند قيمت آن تنزل پيدا كرده باشد.

احكام مربوط به هدايا:

1784- زن در مالكيت اموال خويش استقلال دارد، يعنى آنچه شرعاً به دست مى‌آورد مال خود اوست و شوهر بدون رضايت وى حق تصرف در اموال او را ندارد.

1785- جهيزيه‌اى كه زوجه به خانه شوهر مى‌برد جزء اموال اوست و هنگام طلاق مى‌تواند همه آن را با خود ببرد؛ و در هر صورت اختيار با خود اوست.

1786- هديه‌هايى كه براى زن آورده‌اند جزء دارايى زن مى‌باشد و كادوهايى كه به طور مشترك براى زن و شوهر آورده‌اند نصف آن جزء دارايى زن به شمار مى‌آيد.

1787- اموالى كه زوجه در مدت زناشويى از راه تلاش و فعاليت بدست آورده جزء دارايى او مى‌باشد؛ و آنچه شوهر به او بخشيده نيز بنابر احتياط واجب جزء دارايى اوست.

تذكر- موضوعات و فقرات بخش «نكاح» بطور كامل در جلد نهم فقرات فقهيّه، از صفحه 89 تا 210 بيان گرديده‌اند.