ندارد، و تنها مجاز است براى گرفتن نور و جريان هوا روزنه‌اى باز كند يا پنجره‌اى كار بگذارد؛ و بنابر أقرب جائز است بدون اذن صاحبان بن‌بست به همين منظور دربى بگشايد؛ ولى حق رفت و آمد از آن را ندارد.

دوم، سوم و چهارم- مساجد، مشاهد مشرّفه و مدارس:

1555- مساجد از مشتركات و اماكن عمومى مى‌باشند و تمام مسلمين در آنها شريك و در استفاده از آن با هم برابرند؛ مگر در استفاده‌هايى كه مناسب با مسجد نيست و شرع مقدّس اسلام از آن نهى كرده باشد، مانند توقف جنب در آن، پس اگر كسى قبلًا نقطه‌اى از مسجد را براى قرائت قرآن يا دعاء يا تدريس يا موعظه يا فتوى دادن و يا غير اينها اشغال كرده باشد، كسى حق ندارد او را به زور از آنجا بلند كند، مگر اينكه شخص دوم بخواهد در همان نقطه نماز بخواند- چه به جماعت چه فُرادى‌- كه در اين صورت بر فرد سابق واجب است محل را تخليه كند، و در اختيار او قرار دهد، البته در صورتى كه نماز خواندن فرد دوم به انگيزه لجبازى با فرد سابق نباشد.

1556- ظاهراً گذاشتن چيزى كه مقدّمه نشستن است- نظير جانماز، سجّاده، فرشى كه جاى يك نفر يا بيشتر است- مثل خودِ نشستن اولويّت‌آور است و مانع تصرف ديگران در آن مكان مى‌شود؛ اما گذاشتن چيزى مانند تسبيح، مسواك و تربت اولويّت نمى‌آورد؛ و اگر فاصله زمانى بين گذاشتن چيزى نظير سجّاده تا آمدن صاحبش و نشستن بر آن قدرى باشد كه باعث تعطيلى آن مكان شود، حق اولويت او ساقط مى‌شود.

1557- مشاهد مشرّفه انبياء عظام و أئمّه أطهار عليهم السلام در احكام مانند مساجد هستند و همه مسلمين در استفاده مشروع از آنها با هم برابرند، چه ساكن بلاد همان مشاهد باشند يا از بلاد ديگر به آنجا بيايند.

1558- مدارس مشتركات خصوصى گروهى از محصّلين است كه مورد نظر واقف بوده‌اند.

پنجم- رباط:

1559- رباط- بناهاى ساخته شده براى اسكان فقراء، كه غالباً در ساخت آنها افراد غريب مدّ