كه آن را به عنوان وصيّت نوشته است، تنفيذش واجب مى‌باشد؛ و اگر بدانند مقصودش وصيّت كردن نبوده، بلكه چيزهايى نوشته است كه بعداً مطابق آنها وصيّت كند، چنانچه در آن نوشته كارهاى پسنديده‌اى نوشته باشد، بهتر است به آن عمل كنند.

1495- اگر كسى در مرض منجر به مرگ بگويد مقدارى به كسى بدهكار است، چنانچه متهم باشد كه براى ضرر زدن به ورثه گفته، بايد مقدارى را كه معيّن كرده از ثلث مال او بدهند؛ و اگر متهم نباشد اقرار او نافذ است و بايد از اصل مالش بدهند.

1496- اگر از اصل مال ميّت پس از پرداخت بدهى و حج واجب و حقوقى كه بر او واجب است مثل خمس و زكات و مظالم چيزى زياد بيايد، چنانچه وصيّت كرده باشد كه ثلث يا مقدارى از ثلث را به مصرفى برسانند، بايد به وصيّت او عمل كنند؛ و اگر وصيّت نكرده باشد، آنچه مى‌ماند مال ورثه است.

هفتم- راهنماى وصيّت و وصيّت‌نامه:

وصيّت بر حسب خواسته‌هاى وصيّت كنندگان به صورتهاى گوناگون انجام مى‌شود، بدين جهت راهنماى وصيّت و وصيّتنامه در جلد ششم كتاب فقرات فقهيه ذكر گرديده است.

تذكر- موضوعات و فقرات بخش «وصيّت» بطور كامل در جلد ششم فقرات فقهيّه، از صفحه 299 تا صفحه 348 بيان شده‌اند.