دوم- شرائط تكليفى امر به معروف و نهى از منكر:

1021- شرائط وجوب امر به معروف و نهى از منكر عبارتند از: 1- بلوغ، 2- عقل، 3- علم به معروف و منكر، 4- معروف و منكر تكليف منجّز باشند، 5- آمر و ناهى احتمال تأثير بدهند، 6- قصد ادامه و تكرار گناه در كار باشد، 7- در امر به معروف و نهى از منكر مفسده مهمّ‌ترى نباشد، 8- قدرت بيان و تسلّط عملى آمر و ناهى.

1022- در موردى كه امر به معروف يا نهى از منكر موجب سستى دين مقدّس اسلام در بعضى از افراد شود، انجام امر به معروف و نهى از منكر جائز نيست، به ويژه اگر صرف احتمال را مؤثر بدانيم؛ مگر اينكه از مواردى باشد كه در آنجا امر به معروف و نهى از منكر در رتبه اهمّ قرار گرفته و يا از موارد احتياط واجب باشد، مانند فروج (ناموس)، نفوس (جان) و أعراض (آبرو). 1023- اگر مكلف بداند يا احتمال بدهد كه امر به معروف يا نهى از منكر با تكرار مؤثر است، انجام آن با تكرار بر او واجب مى‌باشد.

1024- هرگاه مكلف بداند يا احتمال بدهد كه نهى از منكر تنها در حضور جمعى از افراد مؤثر است و الا مؤثر نمى‌باشد، در اين صورت اگر شخص مرتكب منكر، منكر را بطور آشكارا انجام دهد، نهى از منكر در حضور جمع واجب است؛ اما اگر آشكارا مرتكب نشده باشد، جواز نهى از منكر در حضور جمع محل اشكال است.

1025- هرگاه مكلف بداند يا احتمال بدهد كه نهى از منكرش در حال حاضر مؤثر نيست ولى همين نهى در بعد اثر مى‌كند، نهى از منكر بر او واجب مى‌باشد.

1026- اگر مكلف بداند يا احتمال بدهد كه امر به معروف يا نهى از منكر تنها در كم كردن معصيت مؤثر است نه در ترك آن بطور كلى، امر و نهى بر او واجب مى‌شود.

سوم- مراتب امر به معروف و نهى از منكر:

1027- امر به معروف و نهى از منكر داراى سه مرتبه است: 1- انجام كارى كه مُظهِر- نشان دهنده- انزجار قلبى است، 2- امر به معروف و نهى از منكر زبانى، 3- استفاده از زور.

ترتيب مذكور بايد در مراتب سه‌گانه مراعات گردد، پس با احتمال حصول مقصود از مرتبه‌