روزه است و غذاء بخورد يا آب بياشامد، يا به جهت مستحب بودن مضمضه براى وضوء و غسل مضمضه كند- يعنى آب در دهان بگرداند- و بى‌اختيار آب در گلويش فرو رود، 4- روزه‌دارى كه چيز ديگرى غير از آب را داخل دهان كند و بى‌اختيار فرو رود، يا استنشاق كند- يعنى آب داخل بينى كند- و آب بى اختيار فرو رود، 5- كسى كه روزه خود را بعد از مغرب با چيز حرام افطار كند، اگرچه در بين روز چنين افطارى را قصد كرده باشد.

كسانى كه فقط قضاء روزه رمضان بر آنها واجب است:

866- كسانى كه فقط قضاء روزه رمضان بر آنها واجب است و لازم نيست كفاره بدهند عبارتند از: 1- زنى كه در ايام حيض يا نفاس روزه‌اى از او فوت شده است، 2- كسى كه به واسطه خواب- به تفصيلى كه در فقره (808) گفته شد- روزه‌اى از او فوت شود، 3- كسى كه در شب ماه رمضان جنب شود، و به تفصيلى كه در فقره (827) گفته شد تا اذان صبح از خواب دوم و سوم بيدار نشود، 4- كسى كه در روزه ماه رمضان عمداً اماله كند، 5- كسى كه در روزه ماه رمضان عمداً دروغى را به خدا يا يكى از پيغمبران يا جانشينان آنان نسبت دهد، 6- كسى كه در روزه ماه رمضان عمداً قى كند، 7- كسى كه در ماه رمضان غسل جنابت را فراموش كند، و با حال جنابت يك روز يا بيشتر روزه بگيرد، 8- مستحاضه‌اى كه در ماه رمضان روزه‌هاى خود را نگرفته باشد، 9- زنى كه در روزه ماه رمضان عمداً غسل حيض و نفاس را تا اذان صبح به تأخير بيندازد، و اگر وظيفه‌اش تيمم است تا اذان صبح تيمم هم نكند، 10- كسى كه در ماه رمضان به واسطه عذرى غير از بيمارى روزه ماه رمضان را نگيرد، و بعد از رمضان آن عذر برطرف شود ولى تا رمضان سال بعد به واسطه بيمارى نتواند روزه بگيرد، 11- كسى كه در ماه رمضان بدون نيّت و يا به قصد رياء روزه بگيرد، 12- كسى كه در ماه رمضان به سبب مستى روزه‌اى از او فوت شده است، 13- كسى كه در ماه رمضان بدون اينكه تحقيق كند صبح شده يا نه، كارى كه روزه را باطل مى‌كند انجام دهد و بعد معلوم شود كه صبح شده بوده، 14- كسى كه بعد از تحقيق با اين گمان كه صبح شده، كارى كه روزه را باطل مى‌كند انجام دهد و بعد معلوم شود صبح شده بود، 15- بنابر احتياط واجب كسى كه بعد از تحقيق از صبح، شك كند صبح شده، يا نه، و كارى كه روزه را باطل مى‌كند انجام دهد و بعد معلوم شود صبح شده بود، 16- كسى كه به گفته دو شخص عادل يا يك شخص موثق كه گفته‌اند صبح‌