كرد؛ و چنانچه رطوبت كمى داشته باشند كه به مخرج نرسد اشكال ندارد.

44- در پاك كردن مخرج غائط با غير آب، برطرف كردن رطوبتى كه در مخرج مانده است لازم مى‌باشد، پس با بودن رطوبت در مخرج، پاك شدن آن اشكال دارد.

45- بول كردن پيش از خواندن نماز، پيش از خوابيدن، پيش از جماع كردن، و بعد از بيرون آمدن منى، مستحب است.

46- تخلّى روبروى خورشيد و ماه و باد و زير درختى كه ميوه مى‌دهد، و نيز ايستاده بول كردن كراهت دارد.

استبراء بعد ازبول:

47- مستحب است مردها بعد از بيرون آمدن بول به گونه‌اى كه در فقره بعد بيان مى‌شود استبراء نمايند، تا يقين كنند بول در مجرى نمانده است.

48- استبراء داراى اقسامى است، و بهترين آنها آن است كه بعد از قطع شدن بول اگر مخرج غائط نجس شده است ابتداء آن را تطهير كنند، و بعد سه دفعه با انگشت ميانه دست چپ از مخرج غائط تا بيخ آلت بكشند، و سپس انگشت شَست را روى آلت و انگشت پهلوى شست را زير آن بگذارند و سه مرتبه تا ختنه‌گاه بكشند، و پس از آن سه مرتبه سر آلت را فشار دهند.

49- اگر بعد از استبراء از انسان آبى خارج شود و شك كند كه بول است يا نه، آن آب پاك مى‌باشد.

50- آبى كه گاهى بعد از مُلاعبه و بازى كردن از انسان خارج مى‌شود- و به آن مَذى مى‌گويند- و آبى كه احياناً بعد از منى بيرون مى‌آيد- و به آن وَذى گفته مى‌شود- پاك مى‌باشند، و نيز آبى كه گاهى بعد از بول بيرون مى‌آيد- و به آن وَدى مى‌گويند- اگر بول به آن نرسيده باشد پاك است.

51- كسى كه شك دارد استبراء كرده يا نه، اگر آبى از او خارج شود ونداند پاك است يا نه، آن آب نجس مى‌باشد، و اگر وضوء گرفته باشد وضوء او هم باطل است؛ ولى اگر شك كند استبرائى كه انجام داده درست بوده است يا نه، در اين صورت چنانچه آب مشكوكى از او خارج شود آن آب پاك مى‌باشد، و وضوء را هم باطل نمى‌كند.

52- براى زن استبراء از بول نيست، پس اگر رطوبتى ببيند، و شك كند كه پاك است يا نه،