سوم- احكام تخلِّى (دستشويى رفتن):

36- واجب است مكلف در هنگام بول و غائط كردن و مواقع ديگر عورت خود را از ناظر محترم،- يعنى كسانى كه مكلّف هستند- بپوشاند اگرچه مثل خواهر و مادر با او محرم باشند، و ياديوانه مميّز و يا بچّه مميّز باشند؛ ولى زن و شوهر لازم نيست عورت خود را از يكديگر بپوشانند.

37- عورت مرد قُبُل و دُبُر و بيضه‌هاى او است؛ امّا عورت زن قُبُل و دُبُر او است در صورتى كه ناظر محترم- اجنبى- نباشد؛ و الّا تمام بدن او عورت است، و بايد همه آن را بپوشاند.

38- در هنگام تخلّى نبايد طرف جلو بدن- يعنى شكم و سينه و زانوها- رو به قبله يا پشت به قبله باشد، و كسى كه به سبب عمل جراحى از پهلو بول و غائط مى‌كند نيز نبايد رو به قبله يا پشت به آن تخلّى نمايد.

39- بنابر احتياط واجب نبايد بچّه را وقت تخلّى رو به قبله يا پشت به قبله بنشانند؛ ولى اگر خود بچّه رو به قبله بنشيند جلوگيرى از او واجب نيست؛ هرچند بهتر است.

40- تخلىّ در پنج مكان حرام است: 1- در كوچه‌هاى بن بست، در صورتى كه صاحبانشان اجازه نداده باشند، 2- در ملك كسى كه اجازه تخلّى در آن نداده است، 3- در جايى كه براى عدّه مخصوصى وقف شده است، مثل بعضى از مدرسه‌ها، 4- روى قبر مؤمنين، در صورتى كه بى احترامى به آنان باشد، 5- جايى كه موجب هتك حرمت يكى از مقدّسات دين يا مذهب شود.

41- مخرج بول با غير آب پاك نمى‌شود، و در آب كثير بعد از برطرف شدن بول به مجرد اتّصال به آب كثير پاك مى‌گردد؛ ولى در آب قليل احوط آن است كه مخرج بول را دو مرتبه بشويند؛ و بهتر است آن را سه مرتبه بشويند.

42- در سه مورد مخرج غائط فقط با آب پاك مى‌شود: 1- نجاست ديگرى مثل خون با غائط بيرون آمده باشد، 2- نجاستى از خارج به مخرج رسيده باشد، 3- اطراف مخرج بيش از حدّ معمول آلوده شده باشد؛ و در غير اين سه صورت مى‌شود آن را با آب شست، يا به دستورى كه بعداً گفته مى‌شود آن را با پارچه يا سنگ و ... پاك كرد؛ هرچند شستن بهتر است، و جمع بين هر دو اكمل است.

43- اگر سنگ و كلوخ و مانند اينها خشك و پاك باشند، مى‌شود مخرج غائط را با آنها تطهير