363- كسى كه نماز قضاء دارد، مى‌تواند نماز مستحبى بخواند.

364- كسى كه چند نماز از او فوت شده است و شماره آنها را نمى‌داند- مثلًا نمى‌داند سه يا چهار يا پنج نماز بوده است- چنانچه مقدار كمتر را بخواند كفايت مى‌كند؛ ولى اگر شماره آنها را مى‌دانسته و فراموش كرده، بهتر است به قدرى نماز بخواند كه يقين كند تمام آنها را خوانده است، مثلًا اگر فراموش كرده چند نماز صبح از او قضاء شده‌است ولى يقين دارد بيش از ده نماز نبوده، بهتر است ده نماز صبح بخواند.

365- كسى كه فقط يك نماز قضاء از روزهاى پيش دارد، بهتر است اول آن را بخواند و بعد مشغول خواندن نماز آن روز شود، و نيز اگر از روزهاى پيش نماز قضاء ندارد، ولى يك نماز يا بيشتر از همان روز از او قضاء شده، بهتر است نماز قضاء آن روز را پيش از نماز اداء بخواند.

366- اگر كسى در بين نماز يادش بيايد كه يك نماز يا بيشتر از همان روز از او قضاء شده است، يا فقط يك نماز قضاء از روزهاى پيش دارد، چنانچه وقت وسعت دارد و ممكن است نيّت را به نماز قضاء برگرداند، بهتر است نيّت نماز قضاء كند، مثلًا اگر در نماز ظهر پيش از تمام شدن ركعت دوم يادش بيايد كه نماز صبح آن روز از او قضاء شده است، در صورتى كه وقت نماز ظهر تنگ نباشد بهتر است نيّت را به نماز صبح برگرداند و آن نماز را دو ركعتى تمام كند، سپس نماز ظهر را بخواند؛ ولى اگر وقت تنگ است يا نمى‌تواند نيّت را به نماز قضاء برگرداند- مثلًا در ركوع ركعت سوم نماز ظهر يادش بيايد كه نماز صبح را نخوانده است- نبايد نيّت را به قضاء صبح برگرداند، چون اگر بخواهد نيّت نماز صبح كند، در صورتى كه وقت تنگ باشد نماز ظهر او قضاء مى‌شود، و در صورتى كه در ركوع ركعت سوم باشد يك ركوع كه ركن است زياد مى‌شود.

367- كسى كه مى‌داند يك نماز چهار ركعتى نخوانده است، و نمى‌داند آن نماز نماز ظهر بوده يا نماز عصر يا نماز عشاء، اگر به نيّت قضاء نمازى كه نخوانده است يك نماز چهار ركعتى بخواند كفايت مى‌كند، و در اين فرض براى قرائت بين جهر و إخفات مخيّر است.

368- اگر كسى از روزهاى گذشته نمازهاى قضاء دارد، و يك نماز يا بيشتر هم در