بيرون نيامده و بعد هم بيرون نمى‌آيد، مى‌تواند خواندن نماز را تأخير بيندازد.

743- اگر مستحاضه بداند پيش از گذشتن وقت نماز به كلّى پاك مى‌شود يا به اندازه خواندن نماز خون بند مى‌آيد، بايد صبر كند و نماز را در وقتى كه پاك است بخواند؛ و اگر مبادرت به نماز كند، بايد آن را اعاده نمايد؛ مگر اينكه عمل او با قصد قربت بوده و معلوم شود خون هم تا آخر وقت نماز ادامه داشته است.

744- اگر بعد از وضوء يا غسل خون در ظاهر قطع شود، و مستحاضه بداند چنانچه نماز را تأخير بيندازد به مقدارى كه بتواند وضوء يا غسل را انجام دهد و نماز خود را بجا آورد به كلّى پاك مى‌شود، بايد نماز خود را به تأخير بيندازد، و موقعى كه به كلّى پاك شد دوباره وضوء يا غسل را بجا آورد و نماز را بخواند؛ و اگر وقت نماز تنگ شد، لازم است براى خونى كه بعد از وضوء يا غسل ديده است وضوء يا غسل بجا آورد؛ و اگر وقت براى اينها ندارد، بايد با تيمم نماز بخواند.

745- اگر خون استحاضه قطع نمى‌شود، چنانچه براى مستحاضه ضرر ندارد بايد بعد از وضوء يا غسل به وسيله‌اى از بيرون آمدن آن جلوگيرى نمايد؛ و چنانچه كوتاهى كند و خون بيرون آيد، بايد دوباره غسل كند، و اگر نماز هم خوانده است بايد دوباره آن را بجا آورد.

746- اگر در موقع غسل استحاضه خون قطع نشود، غسل صحيح است؛ ولى اگر در بين غسل، استحاضه متوسطه زن كثيره شود، بايد غسل را از سر بگيرد.

747- اگر در بين نماز خون بند بيايد، و مستحاضه نداند كه در باطن هم قطع شده است يا نه، چنانچه بعد از نماز بفهمد كه در باطن هم قطع شده بود، بايد وضوء بگيرد يا غسل كند و نماز را دوباره بجا آورد.

748- نماز آيات بر مستحاضه واجب است، و براى خواندن آن بايد كارهايى را كه براى نماز يوميّه گفته شد انجام دهد.

749- هرگاه در وقت نماز يوميّه نماز آيات بر مستحاضه واجب شود، بايد براى نماز آيات هم تمام كارهايى را كه براى نماز يوميّه بر او واجب است انجام دهد، اگرچه‌