مقدار تيمّم نيز موجب هتك باشد، مكلف بايد بدون وضوء و تيمّم قرآن را از مستراح و مانند آن بيرون آورد، يا اگر نجس شده است آب بكشد.

553- مَسّ قرآن- يعنى رساندن جايى از بدن به خطّ آن- براى كسى كه وضوء ندارد حرام است؛ و احتياط مستحب آن است كه موى خود را هم به خطّ قرآن نرساند؛ ولى اگر قرآن را به زبان فارسى يا به زبان ديگر ترجمه كنند، مسّ آن اشكال ندارد.

554- غير از نوشته‌هاى قرآن، مسّ كردن جلد و اوراق و بين سطرها و اسماء سُوَر- كه دراول مصحَف مى‌باشند- و نيز مسّ كردن شماره جزءها و حزبها و مقدار جايى كه بين حروف مقطّعه خالى است، بدون وضوء اشكال ندارد.

555- آويزان كردن قرآن به خود و همراه داشتن آن بدون طهارت مكروه است.

556- اگر كسى كلمات مشتركه بين قرآن و غير آن را به قصد قرآن بنويسد، مسّ آنها بدون وضوء حرام است؛ و چنانچه نوشتن آنها به قصد قرآن نباشد، مسّ آنها بدون وضوء اشكال ندارد.

557- كسى كه وضوء ندارد، حرام است اسم خداوند متعال را به هر زبانى كه نوشته شده باشد مسّ نمايد؛ و احتياط لازم آن است كه اسم مبارك پيغمبر و هريك از دوازده امام و حضرت زهرا (عليهم السلام) را مسّ ننمايد؛ و امّا ضميرهايى كه به خدا بر مى‌گردند- مانند «بِاسْمِه‌ تَعالى‌» و «يا هُو»- اين حكم را ندارند.

558- هرگاه اسماء اللَّه يا آيه يا كلمه‌اى از قرآن را ببُرند، دست زدن به آن بدون طهارت حرام است، حتى اگر مقدار بسيار كمى از آن- مثلًا يك سوم از الف اللَّه- باقى مانده باشد.

559- اگر ورقى از قرآن يا اسمى از اسماء اللَّه در آبِ ظرف بيفتد، و جوهر نوشته شده در آب حل گردد، دست زدن به آن آب بدون طهارت اشكال ندارد.

560- هرگاه كلمه يا آيه‌اى از قرآن و يا اسماء اللَّه تعالى يا اسماء مبارك معصومين (عليهم السلام) را در جايى نصب كنند، چنانچه سايه آنها بر چيزى مانند ديوار و زمين نمودار شود، دست زدن به آن سايه بدون وضوء اشكال ندارد.