مانند خبر از غلبه روم بر فارس و اخبار از وضع حاضر و آينده منافقان كه بعدا چنان شد.

4- سلامت قرآن از اختلاف و تعارض و تناقض در طول مدت 23 سال، وَ لَوْ كانَ مِنْ عِنْدِ غَيْرِ اللَّهِ لَوَجَدُوا فِيهِ اخْتِلافاً كَثِيراً[1]

5- اشتمال قرآن بر علوم الهى و عقايد دينى و احكام و فضايل و اخلاق و قواعد سياسى و مدنى.

6- اينكه هيچ‌يك از گفته‌هاى قرآن نقض و ابطال يكديگر نيست و هرچه گفته هميشه حق و صدق بوده و خواهد بود.

7- در قرآن مسايلى مطرح و تحقيق شده، كه بر بشر تا آنروز مجهول بود، مثل: وَ أَرْسَلْنَا الرِّياحَ لَواقِحَ‌ أَنَّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ كانَتا رَتْقاً فَفَتَقْناهُما و جَعَلْنا مِنَ الْماءِ كُلَّ شَيْ‌ءٍ حَيٍ‌ ثُمَّ اسْتَوى‌ إِلَى السَّماءِ وَ هِيَ دُخانٌ‌ وَ مِنْ كُلِّ شَيْ‌ءٍ خَلَقْنا زَوْجَيْنِ‌ و امثال اينها.

طباطبايى مرحوم وجه دوم و سوم و چهارم و پنجم را به طور مفصل بيان فرموده و وجه ديگرى را افزوده است و آن اينكه: آوردن چنين كتابى از كسيكه درس نخوانده و معلم نديده غير ممكن است‌[2].

نگارنده در ايام جوانى كتابى در اين مورد به نام «قرآن يا سند اسلام» نوشت كه احتمالا در سال 1357 در مشهد مقدس طبع شد و

[1] - سوره نساء، آيه 82.

[2] - براى تحقيق بيشتر به الميزان و بحار الانوار( ج 17/ 159) و ما بعد آن به قاموس قرآن( ج 5/ 265) مراجعه شود.