در اينجا به نقل پاره‌اى از آيات اكتفا مى‌شود:

1- لِيُرَوْا أَعْمالَهُمْ فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَيْراً يَرَهُ وَ مَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ‌.

مكلف در قيامت اعمال خود را چه خوب و چه بد، گرچه به اندازه مورچه كوچكى باشد مى‌بيند. به ادعاى بعضى از دانشمندان ديدن عمل نص در تجسم آنست‌[1].

2- يَوْمَ تَجِدُ كُلُّ نَفْسٍ ما عَمِلَتْ مِنْ خَيْرٍ مُحْضَراً وَ ما عَمِلَتْ مِنْ سُوءٍ تَوَدُّ لَوْ أَنَّ بَيْنَها وَ بَيْنَهُ أَمَداً بَعِيداً.

«روزى كه هركس آنچه را كه از خير به جا آورده، حاضر شده مى يابد و دوست دارد كه بين او و عمل بد او فاصله زيادى باشد!»

3- و در چند آيه آمده است كه آيا جزا داده مى‌شويد جز آنچه را كه به جا مى‌آوريد و اينكه جزاى خوبان و بدان نفس عمل‌شان است.

4- لَقَدْ كُنْتَ فِي غَفْلَةٍ مِنْ هذا فَكَشَفْنا عَنْكَ غِطاءَكَ فَبَصَرُكَ الْيَوْمَ حَدِيدٌ

«تو از اين عمل خود غافل بودى پرده تو را (از چشمان تو) برداشتيم ديد تو امرز (كه روز قيامت است) تيز است.»

ممكن است بدون اينكه عمل مجسم شود چشم فيزيكى ما با تغيير اوضاع فعلى دنيا، آنرا ببيند.

[1] - اين ادعا، خالى از اشكال نيست كه در ذيل آيه چهارم بعدى به ان اشاره مى‌شود.