قانون بيست و پنجم زندگانى: پايان زمين در اداره شايستگان‌

أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُها عِبادِيَ الصَّالِحُونَ‌ (انبياء/ 105)

(اداره و حكومت روى) زمين را بندگان شايسته و صالح من (از ساير اقوام و ملت ها) به ارث مى برند.

اگر مراد از صلاحيت صالحين، صلاحيت هاى علمى (تكنالوژى) و سياسى و نظامى و عدالت اجتماعى نسبى و روشهاى اخلاقى باشد، مضمون آيه عقلايى شده و ذكر آن مربوط به اين كتاب مى شود كه عقل و قرآن بر آن توافق دارند و ما چه ايمان به خدا و قيامت داشته باشيم يا نداشته باشيم بايد به عنوان عاقل و هوشمند به آن عمل كنيم. و اگر مقصود آيه از صلاحيت صالحين، صلاحيت هاى اخلاقى و دينى و روحانى باشد، آيه از محل بحث اين كتاب همانند ده ها قوانين ديگر شرعى كه براى زندگانى بشر لازم يا نيكو مى باشد، بيرون است.

به هر حال صلاحيت هاى سياسى و تكنالوژى غرب كه به خاطر طمع و استعمار و استثمار، جهان امروزى را به خطر مواجه نموده اند. بيدادى و مظالم آنان و دفاع از اسراييل متجاوز خون آشام و برپايى جنگ هاى محلى و دو جنگ بزرگ بين خودشان كه ميليون ها انسان را نابود و ناقص، و ميلياردها دالر را به اموال و ساختمان ها ضرر رسانيده اند، داخل آيه مباركه نيست و جوانان وال استريت يا عوامل ديگر، نظام ظالم سرمايه دارى را محو خواهند كرد، چنانچه كارگران شوروى كمونيزم را از بين بردند.