قانون نوزدهم تا بيست و يكم زندگانى: صبر و استقامت و مرابطه‌

1. صبر و مقاومت در برابر امراض و فقر كه پس از تلاش مستمر علاجى نداشته است و همچنين در مورد مشكلات فردى و اجتماعى و سياسى ديگر.

2. صبر در انجام فرايض و تكاليف‌

3. صبر در ترك امورى كه قانونا منع شده است.

آيا اين سه گونه صبر و مقاومت براى رشد افراد و جامعه مفيد است يا مضر؟

آيا عاقلى پيدا خواهد شد صبر را نكوهش كند؟

قرآن در ضمن آيات زياد آن را بيان كرده و بر آن اصرار دارد و ذكر آنها احتياجى به نقل ندارد.

استقامت نيز در قرآن بيان شده است:

فَاسْتَقِمْ كَما أُمِرْتَ وَ مَنْ تابَ مَعَكَ وَ لا تَطْغَوْا إِنَّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ (هود/ 112)

إِنَّ الَّذِينَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ‌ (فصلت/ 30)

فَاسْتَقِيمُوا إِلَيْهِ‌ (فصلت/ 6)

استقامت يعنى ايستادن بر خط مستوى و استقامت انسان ملازمت او بر منهج مستقيم. ممكن است از همه كلمات استفاده كنيم كه استقامت، مقاومت و ثبات بر منهج حق و راست باشد. اين استقامت از بزرگترين آرزوهاى انسان است اگرچه در مصاديق آن صاحب نظران اختلاف شديد داشته باشند.