قانون يازدهم تا سيزدهم زندگانى: مبارزه عليه طغيان و لزوم دفاع و جزاى بدى به بدى‌

در هر اجتماع، افراد شرير و قلدر و زورگويى هستند كه به تنهايى خطر زيادى ندارند ولى اگر قدرت سياسى و غير سياسى به آنان رسيد بدتر از حيوان درنده بجان و مال و آبروى مردم تجاوز مى كنند.

در شرايط سياسى زمان فعلى كه همه امور كشور و ملت در اختيار زمامدار و كابينه او تعلق مى گيرد وجود دو سه تن شرير بشمول مقام اول براى بر باد دادن اقتصاد ملى و ايجاد رعب و ترس و قتل نفوس و كشاندن مردم به زندانها و مسلط نمودن خارجيها بر منابع ثروت كشور و ترويج فحشا و منكرات و ... كفايت مى كند.

بدتر از آن در اوضاع كنونى كه مقدارى از قدرتهاى دولتها به عناوين مختلف توسط پاره اى از قدرتهاى جهانى به اسم جامعه جهانى به سازمان ملل رسما يا عملا تعلق گرفته، پنج شش تن از رهبران دولتهاى زورمند ميتوانند تاثيرات مخرب و وحشتناكى بر اوضاع آشفته بين المللى خصوصا كشورهاى كوچك كه داراى نفت و منابع سرشار ديگر مى باشند وارد آورند، وضع آشفته عراق و افغانستان و ليبيا و سوريه و يمن و ... و محاصره اقتصادى ايران و چندين كشور ديگر و نيز مانند حمله عراق به ايران و سلطه جويى پاكستان بر افغانستان و حمله هند بر پاكستان شاهد اين ادعاست.

قسمت عمده بلاياى اجتماعى كه بدتر از مرض ايدز و حادثه آتش سوزى در مخازن پنبه است در عصر ما از جانب سه دسته اند: