حال دهند كه در اين صورت خداوند هم نعمتهاى خود را از آنان سلب نموده و گاهى آنان را به كيفر مى رساند. (حجرات/ 9)

همانگونه كه طغيان كمونيست هاى شوروى سبب نابودى نظام آنان گرديد، همين نابودى در انتظار همه قدرتهاى شيطانى روى زمين بر اساس قانون عليت مى باشد. بعيد نيست كه همين قانون در زندگانى افراد نيز نافذ باشد كه تا حدى تجربه شده است.

خلاصه طغيان و امثال آن سبب زوال نعمت و حتى بلاى جان انسانهاى طغيانگر بوده و خير انديشى و شكر گزارى فكرى و عملى سبب بقاى آن است، و اين دو قانون مذكور مى شود.[1]

قرآن كريم مى فرمايد: از پاكيزه هاى رزقى كه به شما مى دهيم بخوريد و در آن طغيان نكنيد كه غضب من بر شما حلول مى كند و كسى كه غضب من به او حلول كند سقوط مى كند. (طه 81)

آيا اين قانون قرآنى مجرب نيست؟ آيا ما نبايد از آن پيروى كنيم؟ بدبختى و نابودى هتلر و صدام حسين و امثال آنان را در عصر خود ديده ايم! بايد روى طغيان و اقسام متنوع آن ضربدر بكشيم.

شكر گزارى از نعمتها بسيار مورد تاكيد قرآن مجيد قرار گرفته كه در همه حال نبايد آن را در مورد نعمت دهنده حقيقى كه خداوند متعال است فراموش كنيم. شكر گاهى ذهنى و گاهى عملى است كه بعدا خواهد آمد.

- تغيير و تحول انسانها، گاهى از تلاش به تنبلى است. گاهى اعتدال و يا نيكويى به طغيان‌

- زمانى از علم به جهالت است.

-

[1] طغيان قانون سلبى و شكر گزارى عملى و ذهنى قانون ايجابى است.