احتياج، در پوشيدن لباس، تهيه مسكن، ظرف، فرش و صدها چيز ديگر نيز وجود دارد. اگر روزى جمعيت زمين را بيست ميليارد فرض كنيم همه آنان به يكديگر محتاج هستند.

وجود غرايز از يك طرف و زندگانى اجتماعى از سوى ديگر هر دو ضرورى و لا ينفك از افراد انسان است ولى اين دو باهم در موارد زياد تضاد دارند. راه علاجى از اين بن بست جز تحديد و تعديل غرايز توسط قوانين زندگانى وجود ندارد و اين قوانين را كه همه عقول قبول داشته باشند همين قوانينى است كه در قرآن وجود دارد و ما تفصيل آنرا براى شما بعداً نقل مى كنيم.

توضيحى در مورد غرايز

مراد من از غرايز در اينجا اوصافى است كه به روح انسان متعلق به كالبد او قائم بوده و قابليت جدايى را ندارد و اين غرايز در وجود همه افراد انسان با اختلاف كميت و كيفيت (چند و چونى) تحقق دارد بطور نمونه به چند مورد از آنها اشاره مى كنم‌[1]:

1. دوستى به ذات كه در همه حيوانات شايد وجود داشته باشد و در انسان احتمالا بنحو شديد تحقق دارد.

آدمى خود را دوست دارد و در دوستى ديگران و اشياى ما حول او به اندازه نزديكى بخود و فايده داشتن به او، محبت دارد مانند دوستى به خويشاوندان و زن و شوهر و ياران و دوستان و ...

2. جلب منفعت‌

[1] 1- شايد اكثر اين غرايز در كتب اخلاق اسلامى و كتب روانشناسى بدست آيد.