لفظ زندگى كه به اصطلاح ادبى مصدر است خواصى از خود دارد كه به آنها شناخته مى شود مانند: تنفس، تغذيه، تنميه و رشد و توليد مثل و حركت طبيعى و زندگى انسان و حيوان كه مترقى تر است داراى احساس و حركت اختيارى نيز مى باشد و استعداد عالى انسان نسبت به حيوان قابل مقايسه نيست. عقل و ادراك او به او موقعيت ممتازى را أقلًا در كره زمين بخشيده كه زندگانى (كيفيت زندگى) او را بسيار وسعت داده است. ولى هر سه دسته در اصل زندگى به هم فى الجمله مشترك و مساوى هستند.

زندگانى كيفيت و چگونگى زندگى و به اصطلاح ادبى اسم مصدر است، زبان فارسى در موارد زيادى صيغه هايى براى اسم مصدر دارد كه از صيغه هاى مصدر متمايز است مانند: گفتن و گفتار، رفتن و رفتار، و كردن و كردار، ولى در عربى با وسعتى كه دارد شايد غالبا مصدر و اسم مصدر يك صيغه مشترك دارند و خصوصيت هر كدام از قرينه لفظى يا حالى فهميده مى شود و كلمه حيات چنين است كه در هر دو معناى مصدرى و اسم مصدرى استعمال مى شود و مقصود متكلم از قراين و شواهد به دست مى آيد. تفاوت مراتب گياهان و حيوان ها و انسان ها نه بزندگى كه بزندگانى آنها است و حتى انواع حيوانها و افراد و اصناف انسان ها نيز در زندگانى خود داراى درجات مختلف هستند.

4- منشأ حيات و زندگى‌

زندگى از بدن مادى پيدا نمى شود، زندگى و حيات از زنده و حى بوجود مى آيد، ماديين كه براى دفع اين جواب با عجله گفته اند حيات ما از كرات و كهكشانهاى ديگر به زمين آمده است اولًا دليل علمى ندارد و