إِنَّ هذَا الْقُرْآنَ يَهْدِي لِلَّتِي هِيَ أَقْوَمُ‌ (الاسراء/ 9)

محققاً اين قرآن به روش و طريقه اى كه (از همه روشها و راهها) محكمتر است هدايت ميكند.

إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الْإِحْسانِ وَ إِيتاءِ ذِي الْقُرْبى‌ وَ يَنْهى‌ عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْكَرِ وَ الْبَغْيِ يَعِظُكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ‌ (نحل/ 90)

خداوند دستور مى دهد به عدالت (اجتماعى) و نيكوكارى و مساعدت خويشاوندان و نهى مى فرمايد از كارهاى بسيار بد و زشت و ستمگرى. موعظه ميكند شما را تا پند بگيريد.

3- تعريف اجزاى نام اين كتاب‌

قانون- بقول بعضى از اهل لغت: اصل و مقياس چيزى است و نيز بمعناى دستورها و مقررات و احكامى كه از طرف دولت و مجلس شوراى ملى براى حفظ انتظامات و اداره كردن امور جامعه وضع شود. جمع آن قوانين است.

در اين كتاب ما قانون را در سر فصلها بمعناى قاعده دستورى استعمال مى كنيم و قاعده غير دستورى را بلفظ اصل استعمال مى كنيم مانند اصل دوستى هر انسان بخود.

زندگى و زندگانى‌

زندگى كه انسان و حيوان و گياهان به آن متصف هستند هنوز در علوم تجربى و عقلى تعريف نشده است و به تعبير خالى از مبالغه: علم انسانى به آن نرسيده و به آن نادان است. در بيالوژى (زيست شناسى) تنها از عوارض آن يادآورى مى شود.