واجبات طبى دوا خوردن و يا جراحى نمودن و يا هر دو مى باشد و يا عمليات مستمر خسته كننده مانند انواع ورزشها و قيودات ديگر: پول دوا، بيكار ماندن از شغل، محدود شدن آزاديها، مجبور شدن به ورزشهاى خسته كننده، همه را بدون سرو صدا و انكار انجام ميدهد تا به سلامت جسمانى و روانى خود برسد.

محرمات آن پرهيز از خوردنيها و آشاميدنيهاى لذيذ و افعال غريزى خود است گاهى دامنه پرهيز آنقدر وسيع است كه نميداند چه بخورد، چون غذاهايى كه از دايره پرهيز بيرون مانده براى او هيچ لذتى ندارد مثلا كدو و نان جو. و به تجربه ثابت شده كه غذاهاى بى مزه كمتر در ليست پرهيز طبى وجود دارد.

آن عده از مريضها كه از عمل كردن به واجبات و محرمات طبى روى گردان بوده و سرپيچى مى كنند، يا تلف مى شوند و يا زندگانى بسيار رقت بار دارند، بطور كلى از اجتماع منزوى مى شوند مانند معتادان به مواد مخدر كه همه از حال زار آنان اطلاع دارند.

اكثريت مريضان با صرف كردن پول و بيكار شدن از كار روزانه خود و انتظار كشيدن در مطب دكتران، حتى يك كلمه بدو بى راه و افترا به دكتوران نمى زنند، منتظر نسخه دكتور هستند كه معلوم نيست دواى نوشته شده مناسب دفع يا رفع بيمارى او است يا نه، دكتور تخصص لازم را دارد يا نه؟

فقه مثل طب واجبات و محرماتى دارد كه همه ميدانند و اين واجبات و محرمات هم براى سلامت بدنى و هم براى آرامش روانى و تقويت روحانى، و هم براى حفظ امنيت و نگهبانى از ناموس و اموال و جانهاى مردم و براى كرامت انسانى و تامين عدالت اجتماعى و برادرى دينى بسيار