پاره اى از مصاديق اين قانون سلبى:

1. كمك به قاتل در قتل مردم.

2. كمك به دزدها در دزدى.

3. كمك به رشوه گيرى و اختلاس اموال بيت المال.

4. كمك به ظالم بر ضرب و جرح مردم.

5. كمك به او در توهين وتحقير و آبرو ريزى مردم و امثال اينها.[1]

قانون يكصدو سى ششم زندگانى: تصرف در اموال مردم بدون رضاى آنان‌

تصرف درمال مردم هرچند بى ضرر باشد جايز نيست مانند اينكه در زمين مردم بنشيند يا بخوابد و يا نماز بخواند.

وقتى اين گونه تصرف حرام باشد خوردن و تلف كردن و غصب كردن و دزديدن آن به طريق اولى ممنوع است و احترام به اموال مردم امنيت اجتماعى را بيمه مى كند.

بلى انتفاع مردم به مال مردم جايز است. مثلا در خانه خود، استفاده از نور چراغ همسايه و يا از سايه درختان ديگر و از مناظر زيباى ساختمانهاى ديگران بدون اجازه آنان جايز است.

[1] 1. حدود الشريعه ج 1/ 491 و صفحات ما بعد آن