قانون صد و هفتم زندگانى: تلاش در رفع موانع‌

قرآن مى فرمايد:

اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَراتِ رِزْقاً لَكُمْ وَ سَخَّرَ لَكُمُ الْفُلْكَ لِتَجْرِيَ فِي الْبَحْرِ بِأَمْرِهِ وَ سَخَّرَ لَكُمُ الْأَنْهارَ وَ سَخَّرَ لَكُمُ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ دائِبَيْنِ وَ سَخَّرَ لَكُمُ اللَّيْلَ وَ النَّهارَ وَ آتاكُمْ مِنْ كُلِّ ما سَأَلْتُمُوهُ وَ إِنْ تَعُدُّوا نِعْمَتَ اللَّهِ لا تُحْصُوها إِنَّ الْإِنْسانَ لَظَلُومٌ كَفَّارٌ (ابراهيم/ 32 الى 34)

خدايى كه زمين و آسمان ها را آفريد و از آسمان آب را فرو فرستاد و به سبب آن ثمرات را جهت روزى شما بيرون نمود و كشتى را مسخر شما نمود تا در دريا به فرمان او روان شود و نهرها را و خورشيد و ماه را كه گردنده هستند، و شب و روز را براى شما مسخر كرد و به شما از هر چيزى كه (به زبان فطرت و طبيعت) از خدا خواسته ايد عطا فرموده و چنانچه نعمت خدا را بشماريد حساب نمى توانيد، محققا انسان ستمگر و كفار است.

اين آيات كريمه به منطوق مطابقى هر چند قانون نيست ولى از لازمه مدلول آن ها يك قانون به دست مى آيد. مدلول اين است كه عده اى از اشياء را براى شما مسخر كرده ام و همه اشياى مورد نياز شما را براى شما آماده نموده و چنانچه كمبود داشته باشيد از سستى و تنبلى خود شما در ايجاد و يا رفع موانع مواد مورد نياز شما مى باشد و بايد تلاش كنيد تا شرايط بهره بردارى را فراهم و يا موانع آن را برطرف نماييد. شايد مراد از كفران همين باشد.