استعدادهاى سرشار است و بدتر از قمار، زيرا مهمل ماندن استعداد ها زيان بزرگ تر از باختن و تلف شدن مال است.

خروارها و خرمن ها مبالغه و خيال پردازى در شعر شاعران بيهوده گو و مداح وجود دارد كه از واقعيت هاى زندگانى بدور است و پيروى از آنان آغاز بيراهه رفتن و گمراهى مى گردد.

به راستى حشيش كشان و خيالبافان و پيروان آنان بالاخره جايگاه واحدى دارند.

در اواخر سوره شعراء (طسم) چنين ارشاد شده است: (بگو به كافران) آيا شما را خبر بدهم كه شياطين بر چه كسى نازل مى شوند، شياطين بر هر فرد بسيار دروغگوى گنهكار گوش فرا مى دهند و اكثر شان دروغگو هستند و شاعران را افراد جاهل گمراه پيروى مى نمايند، آن ها خود، در هر وادى حيرت سرگشته اند و آنان به آن چه مى گويند عمل نمى كنند.

شيرين ترين شعر، دروغ ترين و غير واقعى ترين شعر است! ببينيد!

يعنى دنيا به سه چيز روشن است، خورشيد و ابواسحاق‌[1] و ماه.

فرق بين شعر و وحى‌

1. شيرينى شعر در غلو و مبالغه و اغراق گويى است، ولى وحى حقيقت را با صداقت صرف بيان مى كند.

2.

[1] 1. مرد قلدرى كه به شاعر گزافه گو پول داده و او هم وى را از ماه روشن تر معرفى كرده است.