قرآن براى تقويت اراده مسلمانان كه به خدا و روز حساب و دوزخ و بهشت اعتقاد راسخ دارند، دو قانون وضع كرده كه يك قانون آن (ثواب اطاعت كنندگان و عقاب معيصت كاران) در سراسر عقايد و رفتارمكلفين عموميت دارد و قانون دوم كه مخصوص و يا غالبا مخصوص به تقويت اراده است، پيمان بستن با خدا در ضمن نذر و عهد و سوگند بر انجام عمل خوب و يا ترك عمل بد مى باشد.

چنين پيمان كه در فقه مشروحا بيان گرديده انجام عمل را واجب شرعى و عمل بد را حرام شرعى مى سازد كه فسق دنيوى و عقاب اخروى را در پى دارد. احتمالًا هزاران مسلمان از اين راه با ضعف اراده استفاده هاى فراوانى برده و كاميابى هايى به دست آورده اند و اگر كسى در اين مورد تتبعى كند مى تواند كتابى را در نقل قصه هاى شيرين و جالب و حتى ممكن است در نقل صد ها قصه و حكايت، تاليف كند.

منتهى اين قانون چون تاثير و فايده آن به ملاحظه ايمان به خداوند و روز قيامت است از هدف اين كتاب بيرون است. ولى تجربه قطعى انسانى نيز لزوم يا رجحان آن را اثبات مى دارد.

قانون نودُم زندگانى: نااميدى‌

يكى از موانع بزرگ بروز استعداد انسان براى ترقى در ساحات مختلف زندگانى، نا اميدى از تحصيل مطلوب است. و انسان بايد در چهار چوب‌