2. اهل يك خانه در يك كوچه كثافات را در بين كوچه ميريزند، همه افراد آن كوچه مبتلا به مكروب مى شوند.

3. مامورين گمرك رشوت مى خورند، حكومت را تنگ دست و نرخ اجناس وارداتى را بالا مى برند.

4. حكومت جلو واردات خارجى را باز مى گذارد، كارخانه هاى داخلى از رقابت عقب مى روند و ورشكسته مى شوند و ملت در جوامع مصرفى داخل مى شوند و همه چيز را از دست مى دهند.

5. رشته هاى درسى مدارس دولتى و دانشگاهها كهنه و قديمى و شاگردان تنبل و عياش به وسيله رشوت و خيانت استادان، شهادت نامه كاميابى را به دست مى آورند و در نتيجه ميزان مرگ و مير بيماران بالا مى رود و زراعت و صنعت تنزل پيدا مى كند و متخصصين قلابى هيچ مشكل مردم را حل نمى توانند و كشور و ملت به عقب مى روند.

6. خزانه عمومى به بدخرچى و ولخرچى و اختلاس مقامات نمى تواند در راه شكوفايى اقتصاد ملى نقش خود را ايفاء كنند و مردم فقير، فقير تر مى شوند.

7. پدر و مادر نادان نمى دانند كه هوسبازيها و نادانى هاى آنان، فرزندانشان و حتى نسلهاى بعدى آنان را به قانون (اصل) وراثت معيوب مى سازد و عوام فكر مى كنند كه قضا و قدر حتمى بوده است. در حاليكه قضا ارتباط مستقيم با تدبير خود انسان دارد.

8. مردم نادان محيط زيست را خراب ميكنند و همه ساكنين شهر به بلاهاى آن مبتلا مى شوند.

اگر روزى سطح علمى و فكرى و اخلاقى مردم، بلند برود بسيارى از مشكلات زندگانى حل مى شود. به اين آيات توجه كنيد: