حالا ببينيد قرآن در مورد اين قانون زندگانى چه مى گويد! در مورد بند اخير مى فرمايد:" اى مؤمنان، چرا چيزى (به زبان) مى گوييد كه خود آنرا به جا نمى آوريد، اين كار، خداوند را سخت به خشم مى آورد. (صف/ 1) در مورد مزد، مكررا در قرآن از زبان پاره اى از انبياء نقل شده كه من از شما مزد و اجرى نمى خواهم.[1] صبر و مقاومت انبياء در قرآن آشكار است، همچنان اخلاق خوب آنان در مقام صحبت با مردم نادان و به پيامبر اسلام (ص) قرآن مى فرمايد: إِنَّكَ لَعَلى‌ خُلُقٍ عَظِيمٍ.

قانون شصت و هفت تا شصت و نهم زندگانى: منع تجاوز و انتقام و عفو با مردم‌

از نظر حقوقى ترازو مثقال بين مردم كار مى كند، كسيكه يك مثقال جنس ترا به ناحق گرفته، مى توانى آنرا به زور و يا به رضا و يا در عالم بى خبرى او، از اموال او بردارى و اگر كسى به سيلى خفيف بر تو تجاوز كرد و يا به زبان به تو كم فكر گفت، تو هم مى توانى به همان مقدار

[1] 1. اين جمله از زبان حضرت خاتم النبيين( ص) نيز نقل شده ولى در محل ديگرى آمده كه اجرى از شما جز محبت خويشاوندان خود نمى خواهم، لكن در محل ديگر قرآن مى گويد: اگر از شما اجرى بخواهم به نفع خود شماست. و آيه 57 سوره فرقان اجر رسالت را اتخاذ سبيل( راه) بسوى خدا ميگويد( دقت شود). از همه آيات فهميده مى شود كه محبت اهل البيت و خويشاوندان آنحضرت براى امت در دين و قيامت شان منفعت دارد و اتخاذ راه به سوى خداوند است، بنابراين خواستن محبت اهل بيت در واقع اجر نيست كه به حال خود مردم منفعت دارد.