هركس- چه كافر بغيض و چه مؤمن شريف- مى‌تواند بوسيله آن بعزت و قدرت برسد چه اين توسل حرام باشد چه حلال، كُلًّا نُمِدُّ هؤُلاءِ وَ هَؤُلاءِ مِنْ عَطاءِ رَبِّكَ وَ ما كانَ عَطاءُ رَبِّكَ مَحْظُوراً.

مستقل نبودن موجودات در وجود تكوينى شان دليل مستقل نبودن آنها از نظر خواست و نيازمنديهاى محدود ما نمى‌شود.

توحيد خالص را نبايد به غبار ايده آليزم و انكار واقعيتهاى محسوس مكدر كنيم و تفصيل و تحقيق اين بحث بايد در محل ديگرى بيان گردد.

بهر حال محبت خداوند را مى‌توان بعنوان بهترين غايت براى تهذيب اخلاق بيان نمود. و در تصحيح آن به مقدماتى كه ذكر شد نيازى نداريم.

در حديث صحيح هارون، امام صادق مى‌فرمايد: بندگان سه دسته‌اند: دسته‌اى خدا را از ترس جهنم مى‌پرستند، اين عبادت عبادت بردگان است و دسته‌اى او را بطمع ثواب مى‌پرستند و اين عبادت عبادت تجار و بازرگانان است و دسته‌اى او را از روى محبت مى‌پرستند و اين عبادت آزادگان است. ولى اين داعى و انگيزه براى دسته جات خاصى است كه نفوس خود را در مراحل ابتدايى تا حدودى به انگيزه ترس از جهنم و طمع در بهشت تصفيه كرده باشند و دوستى حق در دلهاى آنان به وسيله علوم (فلسفه و كلام و علوم تجربى) و عبادت مستقر شده باشد.