نهم- شكر گزارى
درباره شكر نمودن بنده از خداوند آيات و روايات زيادى وارد شده است بطور نمونه به پارهاى از آيات توجه كنيد:
كُلُوا مِنْ طَيِّباتِ ما رَزَقْناكُمْ وَ اشْكُرُوا لِلَّهِ إِنْ كُنْتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُونَ[1] «از رزقهاى پاكيزه بخوريد و براى خدا سپاس گذارى كنيد اگر او را مىپرستيد.»
لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ «اگر شكر كنيد (نعمت خود را) بر شما زياد مىكنيم.»
وَ اشْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ وَ مَنْ يَشْكُرْ فَإِنَّما يَشْكُرُ لِنَفْسِهِ وَ مَنْ كَفَرَ فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ حَمِيدٌ «هر كسى شكر گزارى كند به نفع خود شكر مىكند و اگر كفران نمايد خدا بى نياز و ستوده است.»
قال ابوالحسن (ع) في صحيح معمر:
«من حمد اللّه علي النعمة فقد شكره و كان الحمد افضل من تلك النعمة».
و قال الصادق (ع) في صحيح الجمال:
ما انعم اللّه علي عبد بنعمة صغرت او كبرت، فقال الحمدللّه الا ادي شكره»[2]
حمد كردن خدا بر نعمت اداى شكر اوست حمد افضل از نعمت است روايات آنقدر زياد است كه كلينى مرحوم در كتاب
[1] - سوره بقره/ آيه 172.
[2] - ص 31- 32، ج 71، بحار الانوار.