بيايد.»

در دو روايت صحيح السند از حضرت رضا (ع) نقل شده است كه تقوى برتر از ايمان و يقين برتر از تقوى است و چيزى كمتر از يقين بين مردم تقسيم نشده است.[1] در صحيح حناط و ابن سنان از امام صادق (ع) آمده است:

«من صحة يقين المرء المسلم ان لايرضي الناس بسخط اللّه و لا يلومهم علي ما لم يؤته اللّه فان الرزق الروح و الراحة في اليقين و جعل الهم و الحزن في الشك و السخط»[2]

در اين روايت از آثار يقين سه اثر ذكر شده است:

1- راضى نساختن مردم به غضب خداوند يعنى معصيت نكردن بخاطر خوشنودى مردم.

2- ملامت ننمودن مردم به آنچه كه خداوند به آنان داده است.

3- راحت بودن چه غم و اندوه در شك و سخط است در صحيح هشام آمده است كه عمل دائم از روى يقين نزد خدا بهتر از عمل زياد بدون يقين است.[3] در صحيح جمال از امام صادق (ع) مى‌فرمايد:

«لا يجد عبد طعم الايمان حتي يعلم ان ما اصابه لم يكن ليخطئه و ان ما اخطأه لم يكن ليصيبه و ان الضار النافع هو الله»[4]

هيچ بنده‌اى مزه ايمان را نچشد تا اينكه بداند كه آنچه به او

[1] - ص 88 ج 3 اصول كافى.

[2] - ص 95 مصدر سابق

[3] - ص 96.

[4] - ص 97 همان مصدر.