راضِيَةً مَرْضِيَّةً فَادْخُلِي فِي عِبادِي وَ ادْخُلِي جَنَّتِي‌

16- قلب سليم. يَوْمَ لا يَنْفَعُ مالٌ وَ لا بَنُونَ إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ.

هر دلى كه بمرض معصيت و نفاق و شرك و كفر مبتلا نباشد سليم و سالم است.

در موثقه ابى بصير آمده است: هرگاه مرد گناهى كند در دلش نقطه سياهى برآيد.[1] پس اگر توبه كند محو شود و اگر بر گناه بيفزايد آن سياهى افزايش يابد تا بر دلش غالب آيد سپس هرگز رستگار نشود. (ص 373 ج 3 اصول كافى).

17- نفس لوامه: بسيار سرزنش كننده- وجدان- وَ لا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ نفس ملامت كننده بهتر از نفس اماره و پائين تر از نفس مطمئنه ميباشد.

در صحيح ثمالى از امام باقر (ع) آمده است:

«القلوب ثلاثة قلب معكوس لايعثر علي شي‌ء من الخير، و هو قلب الكافر، و قلب فيه نكتة سوداء فالخير و الشر فيه يعتلجان، فما كان منه اقوي غلب عليه و قلب مفتوح فيه مصباح يزهر فلا يطفأ نوره الي يوم القيامة و هو قلب المؤمن.»[2]

دلها بر سه گونه است، دل سرچپه (واژگونه) كه گنجايش هيچ خيرى را ندارد يا هيچ خيرى را نمى‌فهمد و آن دل كافرست و دلى‌

[1] - مراد نقطه سياه محسوس نيست.

[2] - ص 51 ج 70 بحار الانوار نقلا عن معانى الاخبار.