آيا صعق به معناى صوت قوى است كه مرگ و يا بيهوشى بر آن مترتب مى‌شود و يا به معناى نفس مردن و بيهوشى است؟ هر دو وجه محتمل است و احتمال دوم قوى‌تر است و مى‌شود كه از آيه سوره يس احتمال اول را قوى‌تر دانست.

2- قيامت و احوال آن، شامل حال همه زمينى ها و آسمانى‌ها بوده، و اختصاصى به انسان ندارد، مگر اينكه گفته شود، بيهوشى يا مردن آسمانى‌ها به معناى جريان احكام قيامت بر آنان نمى‌باشد و قضيه در حق آنان به همين مقدار ختم مى‌شود؛ يعنى آسمانى‌ها پس از زنده شدن به نفخ دوم دوباره به زندگى عادى خود برمى‌گردند، ولى اين ادعا به ملاحظه آياتى از قرآن مجيد بعيد مى‌نمايد؛ مانند:

إِذَا السَّماءُ انْشَقَّتْ. و إِذَا السَّماءُ انْفَطَرَتْ، وَ إِذَا الْكَواكِبُ انْتَثَرَتْ‌ إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ. وَ إِذَا النُّجُومُ انْكَدَرَتْ. وَ إِذَا السَّماءُ كُشِطَتْ. وَ فُتِحَتِ السَّماءُ فَكانَتْ أَبْواباً فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ. و إِذَا السَّماءُ فُرِجَتْ. السَّماءُ مُنْفَطِرٌ بِهِ‌ يَوْمَ تَكُونُ السَّماءُ كَالْمُهْلِ. و امثال ذلك.

3- جمعى از بيهوشى يا مردن در موقع دميدن در صور استثناء شده‌اند (إِلَّا مَنْ شاءَ اللَّهُ‌) ولى اشخاص و تعداد آنان معلوم نيست. آيا اين دسته تنها از آسمانى‌ها هستند يا تنها از زمينى‌ها يا از هردو؟ از