كنيزانشان‌]، يا افراد سفيه كه تمايلى به زن ندارند، يا كودكانى كه از امور جنسى مربوط به زنان آگاه نيستند؛ و هنگام راه رفتن پاهاى خود را به زمين نزنند تا زينت پنهانيشان دانسته شود (و صداى خلخال كه برپا دارند به گوش رسد). و همگى بسوى خدا بازگرديد اى مؤمنان، تا رستگار شويد!.

با مراجعه به كتب لغت و تفاسير و تواريخ و روايات، در مجموع استفاده مى‌شود كه «خمر» جمع «خمار» و به معنى مقنعه و روسرى بلندى است كه روى گردن و سينه ها را مى پوشاند.

«جلابيب» هم جمع «جلباب» به معنى ملحفه، چادر يا شنل بلندى است كه روى ساير لباس ها پوشيده مى‌شود و سراسر بدن را دربر مى گيرد.

با توجه به اينكه ساير اعضاى بدن معمولا پوشيده است، با پوشاندن موى سر و گردن و بالاى سينه بر اساس مفاد آيات، تقريبا حد حجاب شرعى را قرآن به صراحت بيان كرده است. تفصيل مطالب و تحقيق در مفردات آيات و اقوال مفسران و فقها از موضوع بحث ما خارج است.

2) ادله روايى: در روايات متعددى از پيشوايان معصوم (ع) آمده كه آنچه بر زنان پوشاندن آن لازم نيست، و براى مردان نگاه به آن مواضع بدون شهوت حلال است، صورت و دست هاست. در بعضى احاديث به جاى موضع، زينت هاى موجود در اعضا به عنوان اشاره به اعضا ذكر شده، از جمله در روايتى معتبر، زراره از امام صادق (ع) نقل مى‌كند كه مراد از «إِلَّا ما ظَهَرَ مِنْها» در آيه شريفه عبارت است از سرمه و انگشتر. كه منظور موضع سرمه يعنى چشم و صورت، و موضع انگشتر يعنى دست است.

در حديثى ديگر، ابى بصير مى گويد: از امام صادق (ع) پرسيدم راجع به قول خداوند «وَ لا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا ما ظَهَرَ مِنْها» كه مراد چيست؟

حضرت در پاسخ فرمودند: «انگشتر و مشك» كه اشاره به موضع آن هاست.