باقر) به وجود گاز هيدروژن كه خالص آن درطبيعت نيست و رنگ و بو و طعم ندارد، پى برد. جعفر صادق يا پدرش نمى‌توانسته اند جز در آب به وجود هيدروژن پى ببرند و بدون تجزيه كردن آب نمى‌توانستند آن را بشناسند؛ تجزيه كردن آب هم مستلزم استفاده از جريان برق است، زيرا به طور ديگر نمى‌توان آب را تجزيه نمود. آيا يكى از آن دو توانسته بود از جريان برق براى تجزيه آب استفاده كند كه اين هم قابل قبول نيست. در اعصار جديد اولين كسى كه موفق به جدا كردن هيدروژن از آب گرديد «هنرى كاونديش انگليسى» است كه در سال 1810 ميلادى در سن هشتاد و يك سالگى زندگى را بدرود گفت.[1]

آيا جعفر صادق يا پدرش محمد باقر براى جدا كردن هيدروژن از آب به وسيله‌اى پى برده بودند كه هنوز دانشمندان از آن بى اطلاع هستند؟ و آنها توانسته بودند با وسيله غير از جريان برق هيدروژن را از آب جدا كنند؟ دانشمندان تا كنون وسيله‌اى جز جريان برق نيابيده اند.[2]

اگر جعفر صادق از طرز تجزيه آب براى به دست آوردن هيدروژن آگاه بوده و از ابراز آن خود دارى كرده بايد تصديق كرد كه كارى صواب كرده است، زيرا مى بينيم كه جدا كردن هيدروژن از آب بجاى اينكه كمك به بهود وضع زندگى بشر نمايد، سبب اختراع بمب هيدروژنى شد، و اين سلاح چون اجل معلق بالاى سر نوع بشر مى‌باشد و هر لحظه ممكن است كه سقوط كند و منفجر شود و نوع بشر را نابود سازد ...[3]

[1] - صص 241 تا 243.

[2] - ص 244.

[3] - ص 246.