دوم آنكه توليد با اهداف اخلاقى و روحى اسلام منافات نداشته باشد، بلى مجرد تقاضا و طلب خريداران هر چند نفع مادى براى توليدكنندگان در برداشته باشد مجوز توليد نيست بلكه بر علاوه طلب و تقاضاى خريداران محصول توليدى مطلوب بايد با اهداف اخلاقى و روحى و سياسى اسلام مخالفتى نداشته باشد

سوم آنكه توليد تا مقداريكه اقامه نظام زندگى بآن بسته‌گى دارد واجب است زيرا ما ميدانيم كه اسلام باختلال نظام مذكور راضى نيست و حكومت اسلامى در صورت نرسيدن توليد باين درجه ميتواند كارفرمايان و يا كارگران را مجبور به توليد نمايد و يا در صورت امكان خودش بآن قيام نمايد و توليد زايد برين مقدار مباح است بشرطيكه بحد اسراف نرسد:

حال برگرديم بسوى آن چهار مطلب:

باب اول در تشويق اسلام بكار. اين احاديث را بدقت‌