استدلال محمدبن عبدالوهاب و پيروان او قرار گرفته اگر كمى دقت كنيد قرآن سه نكته را بيان مى دارد:

1- مشركين غير از خدا را براى خود سرپرست (اولياء) گرفته بودند و البته كه مشركين كارهاى روزمره و ضرر خود و جلب منفعت را از همين اولياى خيالى خود مى خواستند وگرنه علاقه اى به آنان پيدا نمى كردند. نويسندگان محترم در صفحه 29 و 30 به همين موضوع تصريح كرده اند و برخلاف پندار محمدبن عبدالوهاب، توحيد فاعلى كامل خدا به مشركين قريش نسبت نداده اند كه حق با اينان است و از لفظ اولياء در آيه مباركه به خوبى هويدا است كه در فصل چهارم خواهد آمد.

2- مشركين اولياى اختيارى خود را عبادت و پرستش مى كردند.

3- علت عبادت اين مشركين، اين تخيل بوده كه اين اولياء آنان را به خداوند نزديك مى سازند.

هر سه كار مشركين باطل بوده ولى هر سه علت كفر و يا جزء علت نبوده و علت مستقل كفر، عبادت غير خدا به هر عنوانى كه فرض شود- مى باشد و دو امر ديگر از ملابسات و متعلق به قضيه است.

در صفحه 41 جهان بينى ذيل عنوان «فرهنگ عبادت» به دست مى آيد كه نويسندگان عزيز نيز «عبادت» را علت شرك مى دانند.

كلمه مباركه توحيد به قول أقوى كه كلمه «إله» به معناى معبود است. مطلق معبود را به هر وجه و عنوانى كه باشد و يا بى وجه و عنوانى رد مى كند و در آخر سوره «كهف» چنين ارشاد شده: ( (أَنَّما إِلهُكُمْ إِلهٌ واحِدٌ فَمَنْ كانَ يَرْجُوا لِقاءَ رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلًا صالِحاً وَ لا يُشْرِكْ بِعِبادَةِ رَبِّهِ أَحَداً»؛ فقط معبود شما (ياخالق شما) يكى است هركس لقاء پروردگارش را اميدوار است پس عمل شايسته بجا آورد و به‌