شنيدن حرف‌هاى آقايان هستند، درحاليكه جمعى از حاضرين بهتر از او مطالب را مى‌فهمند و از تكرار مطالب او خسته و ناراحت مى‌شوند و ديگر در زير منبر او نمى‌روند و يا كتاب او را نمى‌خوانند.

اين دسته به جاى اينكه خود را اصلاح كنند، مردم را به خاطر جمع نشدن در جلسات تبليغى متهم به ضعف تدين مى‌كنند!!

وقتى مبلغ نه جمال داشته باشد و نه صداى خوب و نه كمال و نه ارايه مطالب تازه، مردم ديوانه نيستند كه در مجالس سخنرانى آقايان بى‌خاصيت اشتراك كنند. گاهى پايين بودن و مبتذل بودن سطح سخنرانى و نوشتار موجب ضعف مطالب دينى در نظر صاحب‌نظران ناآگاه از فرهنگ دينى مى‌گردد، كه نتيجه معكوس تبليغات بى‌سوادان است.

و گاهى مبلغ در سطح بالايى صحبت مى‌كند كه شنوندگان و خوانندگان آن، مطالب را نمى‌فهمند و يا كامل درك نمى‌توانند، لذا تبليغ مورد استفاده كامل مردم قرار نمى‌گيرد، در حديثى آمده است كه آن حضرت (ص) فرموده:

نحن معاشر الانبياء نكلم الناس على قدر عقولهم‌

، ما گروه پيامبران با مردم به اندازه عقل‌هاى آنان صحبت مى‌كنيم. و اين بهترين روش موعظه و تربيت و اصلاح مردم است، رهبران مشهور از همين طريقه استفاده مى‌كردند و مردم هم به‌