3- يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا ما لَكُمْ إِذا قِيلَ لَكُمُ انْفِرُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ اثَّاقَلْتُمْ إِلَى الْأَرْضِ أَ رَضِيتُمْ بِالْحَياةِ الدُّنْيا مِنَ الْآخِرَةِ فَما مَتاعُ الْحَياةِ الدُّنْيا مِنَ الْآخِرَةِ فَما مَتاعُ الْحَياةِ الدُّنْيا فِي الْآخِرَةِ إِلَّا قَلِيلٌ إِلَّا تَنْفِرُوا يُعَذِّبْكُمْ عَذاباً أَلِيماً وَ يَسْتَبْدِلْ قَوْماً غَيْرَكُمْ وَ لا تَضُرُّوهُ شَيْئاً (توبه 38- 39)

چه شده شما را- اى مومنان- كه وقتى به شما گفته مى- شود براى جهاد حركت كنيد بر شما سنگين تمام مى‌شود (ميل به ماندن در كاشانه خود داريد) آيا از (زندگانى سعادت- مندانه‌ى ابدى) آخرتبه زندگانى دنيا راضى شده‌ايد؟ بهره دنياى حاضر در آخرت اندكست. اگر شما بسوى دشمن كوچ نكنيد خداوند شما را (در اثر عكس‌العمل سستى و بى‌تفاوتى و تن- پرورى در همين دنيا و يا در آخرت) عذاب دردناكى مى‌نمايد و بجاى شما مردم ديگرى را مى‌آورد (كه از جهاد رو نگردانند و زندگانى آخرت را بر زندگى چند روزه دنيا ترجيح دهند) و به او ضررى رسانيده نمى‌توانيد.

4- لَوْ كانَ عَرَضاً قَرِيباً وَ سَفَراً قاصِداً لَاتَّبَعُوكَ وَ لكِنْ بَعُدَتْ عَلَيْهِمُ الشُّقَّةُ وَ سَيَحْلِفُونَ بِاللَّهِ لَوِ اسْتَطَعْنا لَخَرَجْنا مَعَكُمْ يُهْلِكُونَ أَنْفُسَهُمْ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ إِنَّهُمْ لَكاذِبُونَ ... لا يَسْتَأْذِنُكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ أَنْ يُجاهِدُوا بِأَمْوالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ بِالْمُتَّقِينَ ... إِنَّما يَسْتَأْذِنُكَ الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ ارْتابَتْ قُلُوبُهُمْ فَهُمْ فِي رَيْبِهِمْ يَتَرَدَّدُونَ وَ لَوْ أَرادُوا الْخُرُوجَ لَأَعَدُّوا لَهُ عُدَّةً ... (توبة 42- 46)

اگر مسافرت برايجهاد، داراى غنيمت آماده و سفر آسان مى بود با تو (اى رسول من) مى‌آمدند. لكن راه دورى بود و بزودى سوگند خواهند خورد كه اگر توانايى مى‌داشتيم با شما مى‌آمديم، اينان خود را هلاك مى‌كنند. خدا مى‌داند كه اينان دروغ مى‌گويند ... كسانيكه به خدا و روز آخرت ايمان دارند از تو رخصت در نرفتن جهاد به مال و جان نخواهند (بلكه مشتا- قانه به جهاد مى‌روند) تنها كسانيكه به خدا و قيامت ايمان‌