فصل سوم: مذمت ترك و فرار از جهاد

جهاد يكى از واجبات مهم اسلامى مى‌باشد، و ترك آن و يا فرار از ميدان جهاد، پس از ملاقات دشمن از گناهان كبيره است كه باعث بدبختى دنيا و آخرت مى‌گردد، ببينيم قرآن چه مى‌گويد.

1- يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذا لَقِيتُمْ فِئَةً فَاثْبُتُوا وَ اذْكُرُوا اللَّهَ كَثِيراً لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ. (انفال 45).

اى مومنين وقتى با دسته كفار روبرو شديد، ثابت‌قدم باشيد و خدا را زياد ياد كنيد. (ياد خدا پايدارى و قوت قلب را بيشتر مى‌كند و به مسلمان نيرو و قوت مى‌دهد)

2- يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذا لَقِيتُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا زَحْفاً فَلا تُوَلُّوهُمُ الْأَدْبارَ وَ مَنْ يُوَلِّهِمْ يَوْمَئِذٍ دُبُرَهُ إِلَّا مُتَحَرِّفاً لِقِتالٍ أَوْ مُتَحَيِّزاً إِلى‌ فِئَةٍ فَقَدْ باءَ بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ وَ مَأْواهُ جَهَنَّمُ وَ بِئْسَ الْمَصِيرُ. (انفال 15- 16)

اى مومنان وقتيكه كفار را در ميدان جنگ ملاقات كرديد از آنان پشت مگردانيد (و فرار نكنيد) و هركس در آن موقع پشت به جهاد كند خداوند بر او غضب مى‌كند و جايگاه‌اش دوزخ است مگر آنكه از يك محل به محل ديگر براى ادامه جنگ و بهتر جنگيدن منتقل شود و يا بدسته جهادگران خود كه در طرف ديگر ميدان‌اند، بپيوندند.

از اين آيه شريفه فهميده مى‌شود، حتى در فرضى كه جهاد واجب كفايى باشد (نه عينى) باز هم فرار مجاهدين از ملاقات دشمن در ميدان جنگ حرام است.