7- فَاقْتُلُوا الْمُشْرِكِينَ حَيْثُ وَجَدْتُمُوهُمْ. وَ قاتِلُوا الْمُشْرِكِينَ كَافَّةً كَما يُقاتِلُونَكُمْ كَافَّةً (توبه 5- 36)

هرجائيكه مشركان را بيابيد، بكشيد. با تمام مشركين بجنگيد. (و از كسى جزيه و ذمه قبول نكنيد) چنانچه آنان با همه شما مى‌جنگند.[1]

لكن معلوم نيست، عنوان مشرك مطلق كافر را شامل شود مگر اينكه بگوييم كافر بدتر از مشرك است و به طريق اولى وجوب جهاد، با مطلق كفار ثابت مى‌گردد.

8- قاتِلُوا الَّذِينَ يَلُونَكُمْ مِنَ الْكُفَّارِ وَ لْيَجِدُوا فِيكُمْ غِلْظَةً وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِينَ. (توبه 123)

با كفاريكه نزديك به شما هستند، بجنگيد و آنان بايد در وجود شما درشتى (در دين و راه خدا) بيابند و بدانيد كه خداوند با پرهيزگاران است. (و نصرت او در پرهيزكارى مجاهدين است بنابرين تا مجاهدين متقى نباشند، انتظار غلبه بر دشمن كافر را نداشته باشيد)

مقصود آيه ظاهرا تاكيد بر مبارزه با كافران نزديك است نه اختصاص جواز آن با آنان.

9- يا أَيُّهَا النَّبِيُّ جاهِدِ الْكُفَّارَ وَ الْمُنافِقِينَ وَ اغْلُظْ عَلَيْهِمْ وَ مَأْواهُمْ جَهَنَّمُ وَ بِئْسَ الْمَصِيرُ (توبه 72) (تحريم 9)

اى پيامبر با كفار و منافقين پيكار كن و بر آنان سخت گير، البته پيكار با منافقين و بذل جهد در مقاومت با آنان گاهى به زبان و گاهى به تاديب و گاهى به قتل است ولى جهاد با كفار در فرض عدم قبولى اسلام و يا جزيه (در خصوص اهل كتاب) همان جنگ و كشتن آنانست.

10- جواز قتال كفار- در فرض عدم گرويدن دين اسلام- از

[1] احتمال ديگرى نيز وجود دارد كه كافه در جمله اول حال از ضمير فاعل باشد نه حال از مفعول و همچنان در جمله دوم.