خوارج از روى شبهه بوده است‌[1] و در صفحه بعدى ميگويد: للقطع يكون اهل الجمل و صفين منهم (اى من البغاة) و لا شبهة لهم كما ان من حكم اهل البصرة و النهر يعلم ايضا عدم اعتبار نصب امام لانفسهم. جنگجويان جمل و صفين يقينا باغى بودند در حاليكه محاربه آنان از روى هيچ شبهه‌اى نبوده است. در جواب اين عالم نستوه بايد گفت كه آنچه از ديدگاه شيعه مسلم است اينست كه رهبران جمل و صفين بدون شبهه قيام كردند مثلا: بى‌بى عايشه تنها بخاطر بغض و عداوتى كه با على داشت خروج نمود و يا اقلا عمده‌ترين عامل قيام او همين بغض و نفرت او از امير المؤمنين بود، جناب طلحه و زيبر كه حتى ولايت بصره و كوفه هم بآنان نرسيده بود سخت دلخور و حتى بسيار مشتاق خلافت و حصول قدرت بودند حال آقاى مروان بن حكم و عبد الله بن زيبر و امثال آنان هم معلوم است از معاويه و عمرو عاص و دار و دسته آن دو، مناسب نيست كه سخن رانده شود مرد محقق درباره هرفرديكه در طول تاريخ انسانى شك كند در باره معاويه نبايد شك كند.

بهرحال اگر بحث درباره چند تن از سركردگان جنگ جمل و صفين باشد حق با صاحب جواهر است كه مسلما در جنگ‌افروزى خود هيچ شبهه‌اى نداشتند، ولى اگر درباره توده‌هاى مردم و لشكريان جمل و صفين صحبت شود ما با جرئت نظريه اين دانشمند محترم را رد مى كنيم و غالب آنان را غير متعهد و با شبهه ميدانيم.

بى‌بى عائشه يكى از زوجات مشهور حضرت ختمى مرتبت- صلى- الله عليه و اله- ميباشد كه قرآن آنان را مادران مؤمنان خوانده است (و اين لقب يكنوع احترام اخلاقى را در پى دارد)

طلحه و زيبر دو تن از صحابه نامدار آنحضرت (ص) ميباشند و مسلما چند تن سرشناس ديگر را نيز بهمراه داشته‌اند، مردم عوام و ساده لوح كه از حقايق پشت پرده و از فضايل على و حتى از حقوق مقام-

[1] ص 333 ج 21