ظاهر آيه‌

5- 9: سَلامٌ عَلى‌ نُوحٍ فِي الْعالَمِينَ، سَلامٌ عَلى‌ إِبْراهِيمَ، سَلامٌ عَلى‌ مُوسى‌ وَ هارُونَ، سَلامٌ عَلى‌ إِلْياسِينَ، سَلامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ‌ (صافات: 79، 109، 120، 130 و 181).

اگر ارواح مرسلين معدوم باشند فرستادن سلام بر آن ها لغو و بيهوده است و اگر موجود باشند و سلام براى آن‌ها بى‌تأثير باشد باز هم سلام فرستادن لغو و بيهوده مى‌شود و شواهد نقلى و دلايل عقلى اين بحث فراوان است، و مقالات ارباب كشف و شهود به جاى خود باقى بماند كه نمى‌شود همه‌ى آن‌ها را تكذيب كرد. خداوند جل جلاله در قرآن به پيامبر مى‌فرمايد: وَ سْئَلْ مَنْ أَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رُسُلِنا أَ جَعَلْنا مِنْ دُونِ الرَّحْمنِ آلِهَةً يُعْبَدُونَ‌ (الزخرف: 45)؛ از انبياى پيش از خود بپرس ...، معلوم است كه سوال از ارواح انبيا مى‌شود.

شق ثانى نيز قابل انكار نيست و اينك دلايل آن:

1- روح كامل پس از مفارقت از بدن مادى قوى‌تر و مسلطتر مى‌شود و قدرت بيشترى مى يابد و بعيد نيست كه آيه‌ى مباركه‌ «إِنَّكَ لا تُسْمِعُ الْمَوْتى‌ وَ لا تُسْمِعُ الصُّمَّ الدُّعاءَ إِذا وَلَّوْا مُدْبِرِينَ» النمل: 80. وآيه: وَ ما يَسْتَوِي الْأَحْياءُ وَ لَا الْأَمْواتُ إِنَّ اللَّهَ يُسْمِعُ مَنْ يَشاءُ وَ ما أَنْتَ بِمُسْمِعٍ مَنْ فِي الْقُبُورِ (فاطر: 22)، ناظر به اجساد مردگان باشند كه مدرك نيستند و درين مورد هيچ اختلافى نيست و بحث ما مربوط به ارواح است كه باقى و قوى‌تر مى‌گردد.

2- در سنن ابى داود، ج 1، ص 470، باب زيارة القبور، اين حديث مذكور است: ان رسول الله (ص) قال: ما من احد يسلم على الا زاد الله على روحى حتى ارد عليه السلام. هيچ كس بر من سلام نمى‌فرستد مگر اينكه خداوند (آن را) به روح من بر مى‌گرداند تا من سلام او را جواب دهم. دقت كنيد كه اين روايت معتبر (ظاهرا وهابى‌ها صحاح سته را قبول دارند) برارى روح پيغمبر اكرم آن قدر قدرت قايل شده است كه ميليونها سلام را در شرق و غرب مين جواب مى‌دهد، آيا چنين روحى قدرت شفاعت و طلب فيض از خداوند را دارا نيست؟!!!

3- من حج فزار قبرى بعد وفاتى كمن زارنى فى حياتى (شفاء السقام، تقى الدين سبكى، ص 12 تا 16. وفاء الوفاء، ج 4، ص 1340).