4- قالَ عِفْرِيتٌ مِنَ الْجِنِّ أَنَا آتِيكَ بِهِ قَبْلَ أَنْ تَقُومَ مِنْ مَقامِكَ وَ إِنِّي عَلَيْهِ لَقَوِيٌّ أَمِينٌ، قالَ الَّذِي عِنْدَهُ عِلْمٌ مِنَ الْكِتابِ أَنَا آتِيكَ بِهِ قَبْلَ أَنْ يَرْتَدَّ إِلَيْكَ طَرْفُكَ فَلَمَّا رَآهُ مُسْتَقِرًّا عِنْدَهُ قالَ هذا مِنْ فَضْلِ رَبِّي لِيَبْلُوَنِي أَ أَشْكُرُ أَمْ أَكْفُرُ وَ مَنْ شَكَرَ فَإِنَّما يَشْكُرُ لِنَفْسِهِ وَ مَنْ كَفَرَ فَإِنَّ رَبِّي غَنِيٌّ كَرِيمٌ‌ (النمل: 39 و 40).

ترجمه:

1- عيسى عليه السلام مى‌فرمايد: من براى شما از گل مثل شكل پرنده خلق مى‌كنم، و در آن مى‌دمم پس به اذن خدا پرنده مى‌شود و كور مادرزاد و پيس را صحيح مى‌گردانم، و مردگان را به اذن خدا زنده مى‌كنم، و آنچه را كه مى‌خوريد و ذخيره مى‌كنيد، به شما خبر مى‌دهم.

2- وقتى كه به مؤمنين مى‌گفتى كفايت نمى‌كند شما را كه خداوند شما را به سه هزار فرشته مدد كرد، به پنج هزار فرشته خداى شما را مدد نمود.

3- و هنگامى كه (اى عيسى) از گل مانند شكل پرنده به اذن من خلق مى‌كردى، در آن مى‌دميدى و پرنده مى شد، و كور و پيس را به اذن من سالم مى‌كردى، و وقتى كه مرده ها را بيرون مى‌آوردى به اذن من.

4- عفريتى از جن (به سليمان گفت تخت بلقيس را) پيش از اينكه از جايگاه خود برخيزى من مى‌آورم و براى آن قوى و امين هستم، آن كسى كه علمى از كتاب را دارا بود گفت من آن را برايت پيش از چشم زدنت حاضر مى‌سازم.

ظاهر اين آيات و نظاير آن اين است كه معجزات انبيا گاهى به فعل مباشر خداوند صورت گرفته و گاهى به فعل خود انبيا عليه السلام كه ما آن را ولايت تكوينى مى‌ناميم، به وجود آمده ولى به اذن پروردگار جهان (ج) و استناد افعال عادى (اعم از خوب و بد) به فاعلين مخلوق در سراسر قرآن بسيار زياد است كه نيازى به نقل آن‌ها نيست، ولى شكى نيست كه خداوند خالق هرچيز است؛ زيرا ايجاد بندگان، مستقل نيست و اراده خداوند در طول اراده آن‌ها است، و بر علاوه رشته‌ى تمام علل و عوامل به علت العلل منتهى مى شود؛ «أَلا إِلَى اللَّهِ تَصِيرُ الْأُمُورُ». و اين چند آيه ديگر براى تحكيم و تأكيد بر توحيد ايجادى:

1- وَ خَلَقَ كُلَّ شَيْ‌ءٍ وَ هُوَ بِكُلِّ شَيْ‌ءٍ عَلِيمٌ‌ الأنعام (101).