از پنجاه و پنج روز (پس از 27 رجب) در شب 23 رمضان قرآن آغاز به نزول نموده و تا نزديكى هاى وفات آنحضرت ادامه داشته و عرفا صحيح است كه نزول از شب قدر اعلام شود. بلكه احتمال مى رود قطع وحى يك سال و 55 روز ادامه يافته باشد يا تا سه سال و 55 روز ادامه يافته باشد كه بدر اين صورت به طور قطع بعد از اين مدت طولانى از نزول 5 آيه در روز بعثت، شروع وحى متصل در شب قدر صحيح مى باشد و دليل اين احتمال و قطع و حى و يك يا دو يا سه سال و 55 روز، دو حديث معتبرى است كه مجلسى (ره) آن را از اكمال الدين صدوق به سند صحيح از امام صادق نقل كرده است كه: رسول خدا سيزده سال در مكه پس از آمدن وحى مكث فرمود كه سه سال پنهان بود و ترسناك. ظاهر نمى شد تا اينكه خداوند به او دستور داد به آنچه مأمورى اقدام كن پس دعوت خود را اظهار كرد.[1]

شيخ طوسى نيز اين حديث را به سند معتبر در كتاب غيبت خود، ص 216 نقل كرده است.[2]

[1] . بحارالانوار، ج 18/ 177.

[2] . همان.