ماضى و مستقبل در آن ها مدخليت نداشته باشد، بلكه قسمتى از آنها در مورد حوادث روزمره زندگانى پربار و انسان پرور پيامبر اعظم الهى (ص) مى باش كه اگر پيش از وقوع آنها بيان گردد از لازمه انزال دفعى در شب قدر اوايل رسالت يا قبل از رسالت مى باشد، حتى اگر يك روز قبل از حدوث واقعه، حكايت شود، حكايت مذكور مخالف واقع قلمداد مى شود.

فرض كنيد يك ساعت پيش از عبوس چهره نورانى او و يا پيش از اذن او به صحابه اى كه بوسيله معذرتهاى دروغين ميدان قتال را ترك مى كردند و يا يك ساعت زودتر از شكايت زن از شوهرش و يا پيش از آمدن منافقين و شهادت دروغين به رسالت ايشان، اين آيات نازل مى شد: «عَبَسَ وَ تَوَلَّى» و «عَفَا اللَّهُ عَنْكَ لِمَ أَذِنْتَ ...» و «قَدْ سَمِعَ اللَّهُ قَوْلَ الَّتِي ...» و «اللَّهُ يَسْمَعُ تَحاوُرَكُما ...» و «إِذا جاءَكَ الْمُنافِقُونَ قالُوا نَشْهَدُ إِنَّكَ لَرَسُولُ اللَّهِ ...» و ده ها نظاير اينها.