(شَهْرُ رَمَضانَ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ) دو احتمال يا سه احتمال دارد:

1. همه سوره هاى قرآن كاملا نازل شده باشد.

2. قسمتى از آنها نازل شده باشد.

3. شروع نزول قرآن در شب قدر و در ماه پربركت رمضان باشد.

هركدام از محتملات فوق را كه بپذيريم با ظاهر هر سه آيه مباركه فوق مخالفت ندارد.[1] ولى با توجه به اينكه قرآن به طور قطعى در تما عمر پربار و شريف خاتم انبياء (ص) ادامه داشته، احتمال سوم معين مى شود و نتيجه اينكه شب مباركه قدر آيات قرآن مجيد شروع به نزول نموده است.

[1] - اشتباه جمعى از مفسرين كه معناى دوم و سوم را مخالف ظاهر آيات سه گانه دانسته اند اين است كه قرآن و كتاب را به حسب متفاهم امروز، اسم مجموع قرآن دانسته اند، نه مانند لفظ آب كه بر جزء و كل و بر هر مقدار صدق مى كند. ولى در آن موقع همه قرآن نازل نشده بود تا لفظ قرآن به همه انصراف پيدا كند.