شوراها در غالب كشورها تنها فايده‌ايكه داشته‌اند گذاشتن مصارف گزاف‌شان بر دوش ملت بيچاره بود و سودجوئى شخصى خود وكيلان و اطرافيان آنان.

از طرف ديگر اگر شورائى نباشد، خودخواهى و استبداد قوه مجريه بيشتر شده و عامل بسيارى از مظالم و بدبختى‌ها ميشود.

انسان‌هاى معمولى از رسيدن به قدرت تغيير عقيده مى‌دهند و ناآگاه فاسد ميشوند، بنابراين بايد مراقب قوى داشته باشند تا عدالت از مسير اصلى خود فاصله‌ى زيادى نگيرد و ازين‌رو ما به مجلس نمايندگان- حتى در شرايط فعلى- نياز داريم و بايد آنان را براى جريان بهتر كار به مشوره دعوت كنيم ولى:

اولا: بايد تدوين قانون از آنها بطور كلى سلب شده و به قوه مدونه سپرده شود.

ثانيا: از مجلس سنا صرف‌نظر شود كه فايده‌اى بر آن مترتب نيست كه به مصارف مالى آن بيارزد.

ثالثا: بسيار دقت شود كه در انتخاب وكلا نه حكومت اعمال نفوذ كند و نه ارباب‌ها و قدرتمندان و غيره و هيچگونه جو كاذبى بوجود نيايد تا مردم فريب بخورند و از انتخاب افراد لايق و صادق و دلسوز منحرف شوند و عده فرصت‌طلب و سودجو و نالايق به مجلس بروند كه حقوق ماهانه آنان يك ضرر و تصرفات نابخردانه‌شان ضرر ديگر عليه مردم باشد.

مردم در انتخاب نماينده‌ها و زمامدار مسئوليت بزرگى دارند زيرا معناى انتخاب تفويض دين و دنياى خود به فرد منتخب است بايد در انتخاب تنها استحقاق منتخب را مد نظر بگيرند نه روابط ديگرى را زيرا اگر روز قيامت بگويند ربنا انا اطعنا سادتنا و كبرائنا فاضلونا السبيلا. پروردگارا اين عذر آنان را قبول نخواهد فرمود، ولى اگر مردم بيسواد و كم‌هوش‌