از شهرهاى ديگر پاكستان كه دست سياست خارجى در آن محتمل و قابل انكار نيست.

درينجا من از خوانندگان عزيز اين سؤال را ميكنم كه آيا احتمال مداخله بيگانگان در افغانستان در فرداى پيروزى مسلمانها وجود ندارد؟

ما براى جلوگيرى آن‌چه اقدامى كرده‌ايم حل مشكله شيعه و سنى و مشكله اقوام و نژادها را چگونه پيش‌بينى ميكنيم، آيا ما در افغانستان به عنوان برادر مسلمان زندگانى كنيم يا با تفرقه و بدبينى و مذهب مذهب و قوم قوم كه فاصله آنها را خارجى‌ها تعيين كنند؟

نگارنده اين موضوع را در يك جلسه مشتركى كه برادران گرامى سران هفت تنظيم افغانى مقيم پشاور حضور داشتند بيان داشتم و بدانان گفتم كه براى همبستگى شيعه و سنى لازم است ميان ايشان و تنظيمهاى افغانى مقيم ايران تفاهمى بعمل آيد و شما در تصميمات خود آنان را ناديده نگيريد ولى رغم حسن تفاهم آن جلسه و وعده‌هائى كه آنشب و بعد از آن داده‌اند اقدامى صورت نگرفت و حتى يكى از سران هفت تنظيم و در يك مكالمه تلفنى گفت من با نظريه شما موافقم ولى آمادگى طرح و تصويب پيشنهاد شما در جلسات ما وجود ندارد. و بدين‌ترتيب آينده قابل تشويش هم‌اكنون پيش‌بينى ميشود و خداوند بما فكر بيشترى بدهد كه از گذشته عبرت بگيريم.

پنجم- راه عمده و عملى ايتلاف:

شكى نيست كه شيعه و سنى در اصول عقايد و اصول شريعت‌[1] با هم‌

[1] - مانند وحدانيت و صفات خداوند و قيامت و دوزخ و بهشت و نبوت انبياء و خاتميت حضرت پيامبر اكرم اسلام و اينكه قرآن و سنت حجت است و اينكه نماز و روزه و زكات و خمس و حج و جهاد واجب است و كعبه-- قبله است و اينكه ظلم و سرقت و زنا و لواط و شراب حرام است و دهها نظاير اينها كه مربوط به اصول عقايد و اصول عملى ميشود.