با اجازه خوانندگان درينجا به چهار نمونه از اثر استعمار در اختلافات مذهبى مسلمانان اشاره مينمائيم:

الف- در لبنان ميان اعضاى سازمان آزاديبخش فلسطين و سازمان امل جنگهائى رخ داد كه نه شيعيان و نه سنى‌ها به آن راضى بودند و نه جنگها رنگ مذهبى را داشت و عامل آن در سياستهاى غير اسلامى دولت سوريه و فلسطينى‌ها و اسرائيل بايد جستجو شود ولى رسانه‌هاى غربى خصوصا راديو بى‌بى‌سى لندن بيشتر از يكسال اعلان ميكردند كه شيعيان" امل" چنين و چنان كردند يعنى ميخواستند به مسلمانان دنيا كه اكثرا از عمق قضايا بى‌خبرند تلقين كنند كه فلسطينى‌ها سنى و اعضاى سازمان امل شيعه هستند و اين جنگ، جنگ شيعه و سنى است، اين موضوع در حدود 18 ماه بطور دقيق و حساب شده تبليغ شد.

ب- انگيزه جنگ عراق و ايران را هم كم‌وبيش ميدانند ولى كوشش شد كه به جنگ شيعه و سنى معرفى شود. با اينكه اكثريت مردم عراق مانند ايرانى‌ها شيعه هستند و بعثى‌ها نه سنى‌اند و نه شيعه.

ج- سعوديها با ايران اختلاف و رقابت دارند و نگارنده نمى‌خواهد كه عامل اين تضاد و رقابت را بيان دارد تا سوء تفاهمى براى بعضى از خوانندگان اين كتاب بوجود نيايد.

ميدانيد كه نتيجه اين رقابت از باب نمونه در كشور پاكستان چه بوده است؟ كتابها و مجله‌هاى زيادى است كه هرگونه اتهامى را به مذهب شيعه وارد كرده‌اند و به امامان اهل بيت پيامبر توهين كرده‌اند و تعصب و بدبينى را ميان مردم عوام و نيمه عوام پاكستان شدت بخشيده‌اند و حتى خود سنى‌ها را بعناوين مختلف بجان هم انداخته‌اند. آيا سعوديها نمى‌توانستند بجز از روش مذهبى راه ديگرى را براى رقابت با ايرانيها انتخاب كنند؟ ولى اين راه راه باتجربه‌اى بوده كه زود ثمر ميدهد ريال و تعصب مذهبى.

د- جنگهاى احمقانه شيعه و سنى در ماه‌هاى محرم در كراچى و بعضى‌