سلاح و مهمات زياد؛

2- تقويت اوضاع اقتصادى؛

3- تشكيلات سياسى منظم؛

4- آموزش تعليمات نظامى؛

5- حضور پر رنگ مردم در جبهات جنگ؛

6- تبليغات درست سياسى؛

7- جلوگيرى‌از تفرقه و نفاق؛

.. موضوعات و موارد ديگر نيز وجود دارد كه ممكن است ذكر نكرده باشم، تمام اين‌ها براى تداوم جهاد ما ضرورى و از مصادق قوت محسوب مى‌شود. قرآن كريم مى‌فرمايد: «وَ أَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ» تمام اين‌ها از مصاديق قوه مبارزاتى است كه بر اساس موازين اسلامى بايد آن‌ها را تهيه كنيم، ما به اين‌ها ضرورت داريم؛ ولى اين‌ها روبناى كارما مى‌باشند، هركار از خود يك زيربناء دارد و يك روبناء، زيربناى‌كار مهم‌تر از روبناى آن است، اگر ما از زيربناى پيروزى انقلاب خود غفلت كنيم و توجه خود را فقط به روبناى آن معطوف بداريم، يقيناً راه بيهوده را طى خواهيم كرد و زحمت بيجا را متحمل خواهيم شد، در اين‌صورت از مقصد خود دور گرديده و به پيروزى هم نخواهيم رسيد.

زير بناى مبارزاتى‌

تجربه نيز ثابت نموده است و تاريخ معاصر نيز گواه بر اين مطلب است، خيلى از ملت‌هايى بوده‌اند كه براى آزادى‌شان مبارزه كرده‌اند، سلاح و مهمات زيادى هم داشته‌اند؛ اما زيربناى مبارزاتى‌شان سُست و خراب بوده است، لذا در مقابل دشمن خود شكست خورده‌اند، قرآن كريم اين مطلب را به نحوى ديگرى بيان مى‌كند و مى‌فرمايد: «كَمْ مِنْ فِئَةٍ