از صناديد قريش بر سبيل طعن‌ لِلَّذِينَ آمَنُوا مر آنان را كه گرويده‌اند از فقراء مؤمنين يعنى توانگران اهل شرك بدرويشان اهل ايمان يا درباره ايشان گويند كه‌ أَيُّ الْفَرِيقَيْنِ‌ كدام از ايندو گروه كافر و مؤمن‌ خَيْرٌ مَقاماً بهترند از روى مكان و مسكن‌ وَ أَحْسَنُ نَدِيًّا و نيكوتر از روى مجلس و محفل يعنى ما را منازل نزه است و همه اسباب معيشت بر وجه دلخواه و مجمع ما مزين و آراسته بر حسب مدعا چه اهل مجلس ما همه صناديد قريش‌اند و اشراف عرب‌اند و شما مبتلا بضيق معيشت و بى‌برگ و نوا و اهل مجلس شما همه موالى و ضعفا ملخص آيه آنست كه چون كفار بشنوند آيات واضحات قرآنى را و عاجز شوند از معارضه آن و ابطال آن متمسك شوند بافتخار نمودن بآنچه ايشان را هست از حظوظ دنيا و استدلال كردن ايشان بزيادتى حظ ايشان در آن بر فضل مرتبه و حسن منزله ايشان را نزد خداى تعالى بجهة قصور نظر ايشان بر زبان حال و انحصار علم ايشان بظاهر آنچه متنعم و مترفه‌اند از حطام دنيا يعنى گويند كه چون در دنيا حال ما از حال شما بهتر است پس در آخرت نيز مآل ما از مآل شما بهتر خواهد بود حق سبحانه بناى افتخار و مباهات ايشان را در هم شكسته بر سبيل تهديد ميفرمايد كه‌ وَ كَمْ أَهْلَكْنا و بسا كه هلاك كرديم‌ قَبْلَهُمْ‌ پيش از مشركان عرب‌ مِنْ قَرْنٍ‌ گروهى را كه مجتمع بودند در زمان واحد و بحسب واقع‌ قَبْلَهُمْ‌ ايشان از كفار عرب‌ أَحْسَنُ أَثاثاً نيكوتر بودند از روى متاع خانه كه آرايش منازل بدان باشد وَ رِءْياً و نيكوتر از ايشان از روى هيئت و منظر بدانكه كم مفعول‌ أَهْلَكْنا است و من قرن بيان آن و تقدير اينكه كثيرا من القرون اهلكنا و تسميه اهل هر عصر بقرن بجهة آنست كه آنها مقارن ما بعد خودند و هم احسن صفت كم است و اثاثا تميز از نسبت متاع به بيت و گويند اثاث فرش جديد است و رئى فعل است بمعنى مفعول يعنى هيئة بهية و يا مشتق از رؤية است بمعنى ما يرى و يا از روى بقلب همزه به يا بمعنى نعمت حاصل كه حق سبحانه ميفرمايد كه هم چنان كه آن منازل و اموال و حسب و نسب و حال حسن و جمال دافع هلاكت ايشان نشد و همه بچنگال نكال و عقبه عقاب گرفتار شدند و كفار عرب نيز چون عذاب ما بر ايشان نازل گردد مجمع و مسكن و تنعم و رفاهيت ايشان فايده بايشان نرساند و عذاب را از ايشان باز ندارد بلكه همه بهلاكت دنيوى و اخروى گرفتار شوند و مرويست كه نضر بن حارث و اصحاب او مويهاى سر خود را شانه ميكردند و رويهاى خود را بروغن صفا ميدادند و جام‌هاى فاخر ميپوشيدند و بر اسبان دونده جهنده سوار ميشدند و بر هيئات بهيه و حسن صورت و جمعيت و رفاهيت خود بر اصحاب رسول افتخار ميكردند حق سبحانه و تعالى اين آيه را در باره ايشان نازل ساخت‌